Aan mijn zoon
Marjan van der Spek-den Hartog. Vijf jaar geleden kwam je uit de kast. Mijn eerste reactie was liefde en acceptatie (Je bent zo en dat is oké), de tweede reactie was zorg: hoe ga jij je leven vormgeven in een maatschappij waarin je behoort tot een minderheid, wat ga je allemaal meemaken? En hoe gaat jouw omgeving (je vrienden, je christelijke studentenvereniging) hierop reageren? En hoe zit dat tussen jou en God? Vijf jaar later is mijn acceptatie gebleven, zijn mijn zorgen v