Johan Verweij
Kan ik een ogenblik met je praten
Een klein moment dichtbij je zijn
Je voelt je onbegrepen, eenzaam en verlaten
Getergd door ondraaglijke zielenpijn
Want achter je gulle lach en bos met krullen
Voer je een oneerlijke en onmenselijke strijd
Zoek je naar manieren om de leegte in jezelf te vullen
Verlang je naar iemand die jou écht begrijpt
Ze hebben je altijd doen geloven
Dat wie jij bent niet mag bestaan
Een verbod - opgelegd van hem daarboven
Niet wetend wat jou daarmee is aangedaan
Daarom wil ik je zo graag vertellen
Dat ook jouw bestaan er werkelijk toe doet
Er is zoveel moois om je voor open te stellen
Want de liefde is in zichzelf het hoogste goed
Kom veilig onder mijn vleugels schuilen
En laat je tranen vrijuit gaan
Jij hebt alle reden om te huilen
Om al wat je is misdaan
Laat het kind in jou herleven
En vertel me wie je werkelijk bent
Want als jij jezelf erkenning weet te geven
Ben je ten diepste geliefd, bemind en erkend
Comments