Kristi Satjadibrata.
We naderen het einde van het jaar en dan ga je toch een beetje reflecteren over het afgelopen jaar. Vanochtend ben ik naar een oecumenische dienst geweest in een verzorgingstehuis in Diemen. Iemand die ik ken, doet daar vrijwilligerswerk rond de kerkdienst en zij nodigde mij uit. Ik voelde een sterk verlangen om naar de kerk te gaan en besloot op de uitnodiging in te gaan. Ik ben enorm geraakt door de dienst en wat er door de voorganger gezegd is. Hij vertelde dat Jezus er was voor de kwetsbaren en de uitgestotenen in de samenleving. En dat Jezus als een dief in de nacht zal terugkomen, op een moment dat we dat niet aan zien komen.
Daarom is het belangrijk om klaar te staan als christenen, om altijd ruimte te kunnen bieden voor mensen die dat nodig hebben. Deze mensen zullen namelijk net als Jezus als een dief in de nacht bij je kunnen aankloppen. Immers, Jezus manifesteert zich juist in de hulpelozen, de kwetsbaren en de uitgestotenen. Zonder dat je het doorhebt, kun je profeten en engelen in huis nemen. Ik voelde mij enorm gekend door de woorden die deze man sprak. Het was alsof God direct tot mijn hart sprak en mij vulde met liefde, erkenning, begrip en bemoediging. Deze dienst was uitzonderlijk voor me. Het bestaat dus toch nog.
De afgelopen periode heb ik veel nagedacht over wat ik anderen kan meegeven. Ik merkte dat persoonlijke ervaringen en bewustwording van systemen mij alleen maar boos maakten. En schrijven en handelen vanuit boosheid is geen goed uitgangspunt. Jezus sprak vaak in vergelijkingen tot zijn discipelen. Sinds gisteren denk ik steeds aan een orkest. Ik heb van mijn zesde tot mijn twaalfde viool gespeeld. Ik herinner me dat ik de vioolles zelf en het oefenen niet zo leuk vond, waarschijnlijk omdat het individueel was. Maar als ik deelnam in het orkest, of dit nou als eerste violiste was of als orkestlid in een andere partij, ervoer ik pas eenheid. Het maakt niet zoveel uit of je degene bent die begint, zoals in het geval bij een eerste violiste, of dat je wacht op de dirigent en de eerste violist totdat je kan beginnen. Waar een enkele vioolpartij als prachtig ervaren kan worden, gezien de schoonheid en puurheid die uit die ene stem kan ontstaan, zijn het in een orkest juist de verschillende partijen die door verschillende instrumenten worden uitgevoerd die eenheid vormen.
Ik genoot altijd zo enorm om als violiste mijn stem te laten horen en die op te horen gaan in het geheel. Tijdens het spelen was het alsof je opgeheven werd door alle klanken, zo bijzonder om te midden van alle partijen te zijn die één werden. Het was zo prachtig; ik kan het wel als hemels beschrijven. Als je weleens de maat of het overzicht kwijt was, kon je door te luisteren naar de rest en door de noten te lezen, later opnieuw inspringen. In een orkest bestaat geen individualiteit, alleen eenheid. Het is deze symfonie van verschillende stemmen uitgevoerd door verschillende instrumenten waarnaar ik hevig verlang. Niet alleen in muzikaal opzicht, maar ook in menselijk opzicht. Die eenheid ervoer ik vandaag, tijdens de dienst. Het bestaat dus toch nog.
Mensen kunnen weleens zeggen dat je “uit het verkeerde hout bent gesneden”. Meestal wordt hiermee bedoeld dat je “uit ander hout bent gesneden” dan zijzelf. Als je gewend bent om een Stradivarius te bespelen en anderen om je heen ook allemaal dit instrument kunnen veroorloven, dan is dat je maatstaf. Iemand die met een instrument aankomt dat “uit ander hout is gesneden”, zal in deze groep van Stradivarius-bezitters geen gehoor vinden. Dit is een menselijk symfonie.
In Gods symfonie gaat het er niet om uit welk hout je bent gesneden. God kijkt recht in je hart. Waar mensen denken dat het om professionaliteit gaat, dus opleidingen met veel aanzien, of dure instrumenten die alleen bestemd zijn voor mensen met veel privileges, kijkt God naar de puurheid in je hart. Als jij je kwetsbaar of uitgestoten voelt, kan het zijn dat je niet mag deelnemen aan een menselijk symfonie op basis van het hout waaruit je bestaat of het instrument dat je bespeelt. Maar God is al blij als je wílt deelnemen aan Zijn symfonie. Al kom je met een gebroken instrument, van een houtsoort die minder gewaardeerd, het gaat om de intentie. Een onzuiver instrument kan je leren stemmen en de aanwezigheid in een eenheid heeft al een helende werking.
Ik sluit dit jaar hoopvol af. Het Woord dat ik vandaag heb mogen ontvangen heeft mij positief gestemd. 2020 belooft een jaar te worden van veel verandering, in ieder geval voor mij persoonlijk. Ik wens deze wereld toe dat de symfonie op aarde niet geleid wordt door mensen, maar door God’s liefde. Met veel vreugde zal ik meespelen.
Comments