Saga Kuipers.
Negen maanden geleden kwam ik tot geloof. Ik zal die dag nooit vergeten. Ik groeide op in een gezin dat naar een Rooms-Katholieke kerk ging, maar zelf had ik er weinig mee. Toch geloofde ik wel dat er een God was, maar ik had geen relatie met God. Na veel tegenslagen en een moeilijke periode van depressie en zelfmoord gedachten was ik het zat. Ik heb met pillen in de hand gestaan en gedacht als ik alles inneem ben ik van de ellende af. Ik voelde me niets meer waard. Ik zag mijn waarde niet meer, want ik had te vaak gehoord dat ik niet genoeg was, niet de moeite waard om voor te gaan. Ik was boos op iedereen en vooral op God! Ik zal die dag nooit vergeten.
Ik moest naar Amersfoort toe voor een examen waarvoor ik niet had geleerd omdat ik nergens meer zin in had, geen energie, geen vertrouwen. Ik liep richting het station en in mezelf sprak ik tot God: Als U God bent…, waarom helpt U mij dan niet? Waar bent U dan? Ik begin mijn geloof in U te verliezen. U bestaat denk ik niet…, waren het dan leugens waarmee ik opgroeide? Als U er bent…, help me dan en zorg dat ik weg kan gaan, een nieuwe start kan krijgen! Als U toch zo groot bent…, waarom hoor ik U dan niet?! En als U toch DE God bent waarom laat U mij dan zo barsten? Ik wil bewijs dat U er bent en dat ik tegen de goede God praat!
Ik begon God uit te dagen…, en met een rot humeur stapte ik in de trein naar Amersfoort....
Eenmaal in Amersfoort hoorde ik mensen praten over het examen. Ze gaven tips en die pikte ik toevallig op. Die tips zorgde ervoor dat ik het examen had gehaald met een 9. Zonder voorbereiding! Ik hoorde direct de uitslag en was ontzettend blij maar vooral verbaasd. Terug op het station in Amersfoort werd ik aangesproken door een onbekende vrouw. Ze gaf me een peptalk. Ik mocht trots zijn op mezelf en NU was het de tijd om aan mezelf te gaan werken en dat mijn kinderen trots zouden zijn en het zouden begrijpen als mama aan zichzelf moest werken. Ik kreeg de dingen te horen over onderwerpen waar ik zo mee worstelde. Het gevoel van te falen, niet goed genoeg zijn, niks kunnen etc. Een volslagen onbekende die precies de juiste dingen tegen mij zei..., hoe is het mogelijk?
Enigszins verbaasd stapte ik de trein in richting huis..., het was druk in de trein en kon nergens zitten…, behalve naast 1 man waar ik normaal gesproken met een boog omheen zou gaan. Hij zag er heel zakelijk uit, was bezig met zijn werk achter zijn laptop. Meestal vind ik dat niet zo leuk om naast te zitten. Maar ik ging zitten en gek genoeg raakte we aan de praat en kwam het gesprek over werk en voordat ik het wist ging het over kijken door de ogen van God…, Hij begon te vertellen over Jezus. Ik heb hem met grote ogen aan staan kijken. Hoe kan dit? Iemand die verteld over Jezus en hoe hij geloofd in hoe belangrijk het is om door de ogen van God te kijken.
Thuis aangekomen plofte ik op de bank neer en was gewoon sprakeloos. De hele dag ging door mijn hoofd en kon het niet geloven. Wat een bijzondere gesprekken. Ik was eigenlijk al wel overtuigd dat God mij gehoord had. Ik ging rustig zitten, laptop op schoot en even alles laten bezinken. Ik opende niets vermoedend mijn mail en daar zag ik 1 mail eruit springen. Een mail van de woningbouw. Ik had een huis toegewezen gekregen! Ik kreeg een nieuwe start! Ik heb de mail denk ik wel tien keer gelezen. Ik kon het niet geloven! Ik heb gehuild. Ik was zo blij! Na die dag was ik om. Ik kon het geen toeval meer noemen. Ik geloofde dat God mij echt had gehoord en mij op dat moment liet zien dat Hij er wel degelijk was voor mij.
Vanaf die dag stond mijn leven op zijn kop. Ik liet alles achter om opnieuw te beginnen op een plek waar ik niemand kon en vol van geloof in God. Ik wou niets liever dan elke dag wandelen met God en ik wou heel graag gedoopt worden. Eenmaal op mijn nieuwe plekje kon het avontuur dus echt beginnen…, een nieuwe start MET God dit keer…. Ik had al wel begrepen dat ook als je met God wandelt je heel wat tegengas kunt krijgen en er van binnenuit ook heel wat verandering kan gaan plaatsvinden. Het kan nogal confronterend werken. Het wandelen met God bleek een groter avontuur dan ik dacht en er stond me nog nog aardig wat te wachten, zeker rondom mijn doop werd het een strijd…, en waarom? Geaardheid....
Hoe kostbaar is uw liefde, God!
In de schaduw van uw vleugels schuilen de mensen.
Psalmen 36:8
Kommentare