Sa Xi Hamilton.
Verwantschap is iets wat ik vertaal naar een overeenkomst tussen een of meerdere mensen; hetzij iets lichamelijk, geestelijk of iets materialistisch. Ik heb gemerkt dat ik een band met iemand vorm wanneer we erachter komen dat we overeenkomsten hebben; zo ook in mijn geval binnen de evangelische groepen, waar ik vandaan kom. Iets wat bekend is, wordt onbewust met een gevoel van veiligheid en vertrouwen verbonden. Ik kijk met trots en liefde naar mijn broeders en zusters die voor hun gemeente uit de kast zijn gekomen. Zij hebben hun angst dusdanig kunnen trotseren, zonder zich (nog langer) te verstoppen; de angst voor de (mogelijke) verandering binnen de interactie tussen hen en de gemeente. De reacties waren bij een paar van mijn broeders en zusters erg hard en pijnlijk; van warmte maar koude. Dit is voor mij de reden dat ik in mijn kerk nog niet openlijk uit de kast ben gekomen, omdat de pijn en de angst die ik voel te groot is. De manier waarop men kan reageren binnen de kerk, n.l. de naam van God of een bijbel(vers) erbij betrekken, brengt bij mij tot op heden pijn toe, vooral omdat ze weten dat het een deel van mij is. Dat komt over als een bedreiging. Het is een kwetsbaar gebeuren, zowel lichamelijk en geestelijk voor degenen die zich blootgeven. Het beangstigt me, dat een deel van mij in bepaalde groepen geen stem heeft. Daarbij vallen overeenkomsten, als die er zijn, weg en hebben blijkbaar geen waarde of toevoeging meer in het beginnen of behouden van een band tussen mij en de andere (conservatieve) christenen. Daarom moet ik toegeven dat wanneer ik met iemand in gesprek raak die toevallig christen blijkt te zijn, ik eerst probeer te bepalen of ik diegene nog kan vertrouwen wanneer ze zouden weten dat biseksualiteit ook een deel van me is.
Zij weten niet wat ik heb, hoe het voelt en wat dit deel voor mij betekent. Dit kan ik volledig begrijpen; "een blinde kan immers ook niet beschrijven wat kleur is". Mijn biseksualiteit heeft voor meesten iets vreemds. Deze reacties hebben helaas ook mijn visie op conservatieve christenen veranderd. Ik heb een lange tijd medechristenen veracht, met name degenen die hetero en met trots zeiden dat ze christen zijn. Dan dacht ik lang: 'Oh, ben je er zo eentje?' Met de jaren ben ik me gaan verwonderen over de toewijding die een mens naar God kan hebben. Dit neemt telkens wat meer toe. Het is een toewijding die soms per definitie dwars tegen het individuele en emotionele levensverhaal van de ander of het zelf ingaan bij het opkomen van het Woord. Ik ben me ervan bewust dat een groot groep toegewijde christenen handelt uit angst, terwijl het liefde behoort te zijn.
Echter verwondert mij de moed die ze hebben, ondanks dat de omgeving hun vaak boos en niet begrijpend aankijkt. Dit doet me ook meteen denken aan hen die ons boos en niet begrijpend aankijken om onze identiteit, wat ook weer een overeenkomst tussen ons brengt. Deze bewondering en gelijkenis stelt me telkens in staat mijn liefde voor de conservatieve broeder en zusters te behouden. Daarom wil ik in deze tijd hen telkens opzoeken en leren kennen. Ik wil hun steevaste drijfveer beter leren begrijpen. Want ik geloof dat ergens in ieder van hun toewijding minstens één korreltje liefde zit. Daarbij heb ik mede door de conservatieve en radicale reacties van (met name de evangelische) christenen afstand moeten nemen van de plaatsen waar de mensen en het geloof samenkwamen. Ik nam afstand van de mens en het geloof en liep naar God en het geloof. Ik ben dan ook eigenlijk dankbaar voor hun radicale reacties. Ik had anders God en de kern van mijn geloof in Hem nog nooit zo goed leren kennen! Lieve broeders en zusters, ook zij die me niet als hun zuster zien. Ik wil met liefde jullie eraan blijven herinneren dat 'wij' er zijn. Wij zijn het kleurige gedeelte, dat er wel is, maar niet altijd zichtbaar is; een blinde vlek. Ik wil graag dat jullie ons opzoeken en leren kennen. Ik wil jullie meenemen in onze reis en ervaring, met de hoop dat jullie God wat beter mogen leren kennen, net als wij Hem beter hebben mochten leren kennen in een tijd toen wij alleen Hem nog opzochten. Jullie broeders en zusters zijn mijn liefdesverwanten. We kijken allemaal naar dezelfde Persoon in momenten van liefde, kilte, geluk, pijn, blijdschap en verdriet. In ons lichaam, taal en kleur zijn we verschillend, maar in de Liefde zijn we één in Christus geworden.
Kennen en worden - Sa Xi Hamilton
De liefde heeft het mogelijk gemaakt dat wij weten en hebben gekend; Dat wij verwanten zijn en worden. Wij zijn liefdesverwanten. Wij hebben beiden gekend. Net als u of net als jij... Heb ik lachen gekend, Heb ik huilen gekend, Heb ik gevoeld, Heb ik berekend en nagedacht. Heb ik Hem, Liefde gekend. Wij zijn zijn verwanten in zijn en worden. Net als u of net als jij... Ben ik geschapen, Ben ik geboren en gestorven. Ben ik geliefd voor de geboorte en na de dood. Ben ik mens. Ben ik 'ik, jij, jouw, u, uw, wij en ons' Ben ik kind. Kind van God.
