M.
Ik zit aan de keukentafel met mijn gezicht precies in een straal van de ochtendzon, die door het keukenraam naar binnen piept. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes, zodat ik het felle licht in mijn zicht verdragen kan. Het is nog vroeg, een heet kopje koffie staat onder mijn neus te dampen en maakt me langzaam wakker. Ik neem tegen beter weten in een nipje en verbrand het puntje van mijn tong. Mijn vader zit naast me te lezen, het liefst zou ik met mijn vermoeide hoofd vol zware gedachten tegen zijn brede schouder leunen, maar ik bedwing het verlangen. Hij schraapt plechtig luid zijn keel en slaat de volgende, onhandig grote bladzijde van de krant om. Ik weet dat hij van me houdt, maar ik weet tegelijkertijd ook dat hij niet dol is op ‘potjes’ en ‘mietjes’. Dat hoort niet; zo zijn we niet geschapen noch bedoeld. Aangezien ik zowel zijn dochter, als een ‘potje’ ben (ik heb eigenlijk een hekel aan dat woord; vooral wanneer hij het gebruikt), is dit nogal gecompliceerd. Hij kan me raken met verhalen of opmerkingen, soms schrijnend, diep tot op het bot. Omdat ze voor mij zo pijnlijk zijn en totaal niet stroken met hoe ik hem als liefdevolle vader ken. Wat is het toch verdraaid ingewikkeld om van iemand te houden, die anders denkt dan jij. En als hij wist hoe de vork in de steel zat, voelde hij zich waarschijnlijk net zo ongemakkelijk. Ik zeg niks. Ik zit stil. De gedachten schieten door mijn hersenen. Het lijkt alsof mijn borstkas gaat exploderen, maar er komt niets over mijn lippen. Mijn verbrande tong zeurt en ik staar met een brok van verdriet in mijn keel naar buiten. De buurvrouw met haar altijd vuurrode hoofd vanwege een te hoge bloeddruk, laat haar beige krullen hondje uit. Het reutje hurkt recht tegenover ons huis en perst er met moeite een keutel uit, terwijl hij me zonder enige gêne onafgebroken aankijkt. Hij schudt de stress van zijn obstipatie van zich af en wandelt parmantig naast zijn vrouwtje de straat uit. Mijn vader moppert geïrriteerd over de rand zijn leesbril en ik vang binnensmonds gemompel op over ‘asociaal’ en ‘smerige haarbal’, voordat hij zijn ogen weer op het artikel richt. We drinken samen koffie, zo vlakbij elkaar en toch moederziel alleen. Maar hij is zich niet bewust van de afstand, die ik in stilte haarfijn voel. Ik pak mijn koptelefoon plug hem in mijn gsm en tik George Michael aan. "I will be your father figure," klinkt het in mijn oren, "put your tiny hand in mine". Ik zou willen huilen; glinsterende krokodillentranen van verdriet over mijn wangen naar beneden laten rollen, net zo lang totdat ze allemaal op zijn en er niks meer over is. Dat zou best wel eens lang kunnen duren. Ik zou er alles voor over hebben om weer ongecompliceerd vijf jaar oud te zijn en mijn kleine handje in die van mijn vader te leggen; terug naar toen alles nog simpel was. Maar het is niet langer simpel; ik ben ingewikkeld volwassen geworden. ‘En daar zult u het mee moeten doen’, hoor ik de ‘rijdende rechter’ in mijn gedachten stellig zeggen. In mijn fantasie legt mijn vader zijn krant weg, geeft me alle aandacht die hij heeft en kijkt me verwachtingsvol aan; hij voelt dat ik iets belangrijks ga delen met hem. In mijn fantasie open ik mijn mond, komt er geluid uit mijn keel en zeg ik stellig: ‘Pap, ik ben lesbisch en daar zult u het mee moeten doen.’ In plaats daarvan staan we op, ruimen de kopjes af en zetten ze in de vaatwasser. Mijn vader pakt, zoals hij elke zondagmorgen doet, een rol pepermunt uit de keukenla en samen gaan we op weg.
Naar een plek die voor mij soms schrijnend pijnlijk benadrukt: zo zijn we niet geschapen en zeker niet bedoeld.
Hallo ik ben M, ik schrijf mijn verhalen onder een ‘schuil medeklinker’. Dan durf ik te schrijven over wat ik (nog) niet hardop zeg: ik ben een vrouw die op vrouwen valt. Inmiddels ben ik voorzichtig een andere en eigen visie aan het ontwikkelen op religie en op mijn liefde voor vrouwen. Mijn liefde voor die ene speciale, die ergens rondloopt, maar mijn hart nog niet heeft ontmoet. Ik schreef al eerder Kast II, en Gelukkig niet met mij. Bedankt voor het lezen & voor nu een warme groet.
