Mannus Boote.
Toen Johan Derksen ongevoelig en kwetsend reageerde op een jongen die zijn ervaring deelde als homo in de masculiene voetbalwereld, werd de hashtag #SorryJohan trending.
Ik wil deze keer #BedanktKees in het leven roepen. Met de vraag: wat heeft de Nashville-verklaring jou gebracht?
Pleegfamilie
Bij die vraag denk ik aan de moeder van het pleeggezin waar ik vroeger mocht wonen. Zij stemt ChristenUnie, de vader van het gezin SGP. Vorig weekend was ik weer op bezoek in het dorp, waar de Hervormde kerk in plaats van een winkelcentrum de centrale plaats is. De Nashville-verklaring kwam binnen op de mobiel van hun middelste dochter, die vol verontwaardiging en onbegrip reageerde: "Laat iedereen toch zichzelf zijn!" We kregen een super interessant gesprek met z'n allen, waarin we het niet per se helemaal eens hoefden te worden, maar waarin we elkaar begrepen. Het ging over andere onderwerpen in de Bijbel die we ook niet letterlijk uitvoeren, waarover ook geen verklaring gaat komen. En over de worsteling van mensen die zich door de Nashville-verklaring aangesproken voelen. Mijn pleegmoeder berekende dat in het dorp minimaal 40 homojongeren zouden moeten zijn. En mijn pleegouders wilden in actie komen: een gesprek starten in hun gemeente; hoe erover gedacht wordt, maar ook hoe de kerk er voor deze jongeren kan zijn om te zorgen dat ze van ‘niet meer leven’ of ‘overleven’ naar ‘gelukkig leven’ kunnen gaan. Wat doe jij in de club of groep waar je actief bent?
Nichtje
Het heeft me ook weer doen beseffen dat mijn interne emancipatie en acceptatie nooit 100% af is. Ik zag op Facebook dat mijn gelovige nichtje een reactie van een bekende christen gedeeld had. Mijn lichaam reageerde met een lichte shock, ik durfde het bijna niet te lezen. Het bleek onnodig te zijn, het stuk dat ze gedeeld had was verbindend. En later kreeg ik nog een liefdevol en steunend bericht van haar. Niet alleen daadwerkelijke afwijzing, maar ook de angst ervoor, zorgt dus voor stress. En dat terwijl ik haar niet vaak zie of niet van haar afhankelijk ben zoals een kind van ouders. Moet je nagaan wat de jongens en meiden in de huizen van deze mannen dagelijks voelen! Dus wat ben ik blij dat mijn kindje www.iedereenisanders.nl wederom vernieuwd wordt. Maar er is veel meer nodig. Wat doe jij op je werk, bijvoorbeeld als hulpverlener?
Moeder
In Gorinchem, de stad waar ik mijn puberteit overleefd heb, zou zondag een initiatiefnemer van de Nashville-verklaring voorgaan in de dienst. Het was mijn eigen moeder die me appte dat de Grote Kerk uiteindelijk besloten had dit niet door te laten gaan. Ik heb mijn moeder uitgenodigd om mee te gaan met de tocht van tolerantie door de stad. Wat bleek: zij wilde al aan mij vragen of ze mee mocht omdat ze zelf het belang zag. Mijn moeder die vroeger homoseksualiteit zo normaal vond, dat het voor mij juist lastig was er over te praten omdat ik daar o.a. op school en op voetbal juist heel veel problemen mee ervoer. Deze dag heeft ons weer dichter bij elkaar gebracht. En dat gun ik iedereen. Want ouders zijn een belangrijke beschermende factor voor hun kind. Daarom worden nu ouders van LHBT-jongeren die suïcidaal waren, gezocht voor onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen. Wat doe jij in je eigen familie?
Besef
Ik wist al wel dat rechtse partijen alleen voor ons opkomen als ze ons als stok kunnen gebruiken om andere minderheden mee te slaan. En ik wist al wel dat bijvoorbeeld transgenders het onderspit delven in onze regenboog beweging, die net zo verdeeld is als die van de gelovigen. Maar nu heeft de Nashville-verklaring aan heel Nederland zichtbaar gemaakt dat dergelijke opvattingen in christelijke groepen als het enige ware gepredikt worden. Christenen moesten zich uitspreken, net als moslims bij een aanslag waar ze niets mee te maken hebben. Jouw gemeente en kerk hebben misschien ineens een regenboogvlag hangen. Maar hoe komt er daadwerkelijk verandering en verbetering na deze 'show'?
Wat doe jij?
Overal waar je bent kun jij een verschil maken. En er zijn zoveel manieren waarop je iets kunt betekenen. Niet door alle christenen in een hoek te duwen, zelf houd je ook niet van stereotyperingen over jouw hokje. Niet door alleen te laten zien dat je homo's oké vindt; sta stil bij hoe je naar allerlei minderheden kijkt. Spreek je niet alleen nu uit, maar voortaan vaker. Wees een goed voorbeeld met respect, 'when they go low, we go high'. Zo kunnen we hopelijk samen de angst veranderen in liefde.
Bedankt Kees!
