Jessah.
'En laten wij elkaar acht geven om elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken.' (Hebreeën 10:24). Wat kan het moeilijk zijn wanneer ik naar mijn eigen leven kijk, als het ware mijn levenstuin doorloop en het spiegel aan bovenstaande tekst. Als ik kijk naar mijn tuin, mijn leven, dan vind ik het soms best moeilijk om van daaruit te kijken naar de ander en hem/haar aan te vuren tot liefde. Aan te vuren ook tot goede werken. In het leven heb ik enorm geworsteld (en soms nog wel) met hoe ik ben. Met mijn identiteit, mijn transgender zijn. Ondanks dat ik weet wie ik ben in Jezus Christus en dat mijn identiteit geworteld ligt in Hem, moet het ook een plek zien te krijgen in deze maatschappij. Een maatschappij die enerzijds vind dat ik maar moet leven als man. Die het niet goedkeurt hoe mijn levenstuin is en dat ik leef vanuit mijn transgendervrouw zijn. Een maatschappij die mij gelukkig deels ook omarmd met de liefde van Jezus. In de kerk, maar ook daarbuiten: mensen die samen met mij mijn levenstuin willen en durven doorlopen. Het is kwetsbaar voor mij, om mezelf te laten zien, met mijn identiteit. En voor de ander soms ook best moeilijk (ervaar ik) om daar vanuit liefde op te reageren. Zonder daarbij te oordelen. Om in mijn tuin mee te kijken en te zien, juist op wat God voor moois daarin weggelegd heeft. Dat het niet verkeerd is wat daar groeit.
Soms worstel ik ook wel met dat ik zelf mijn levenstuin liever heel anders had gezien. Want wat had alles er heel anders uitgezien wanneer ik geen transgender was geweest. Wat had ik een heel ander pad gelopen door mijn tuin. Heel anders gehandeld ook en aan verzorging gegeven dat wat God erin gelegd had. Alleen dat was al een worsteling op zich, het erkennen van dat het niet zo was zoals ik hoopte, maar dat ik transgender ben, was een zwaar pad. En dat ik daarom mijn tuin zolang vergeleken heb, vanuit een diepe pijn, met die van anderen. Ik miste de liefde voor mezelf. Liefde om mezelf te omarmen en me bovenal te laten omarmen door God en anderen om het zo te kunnen accepteren. Te accepteren dat mijn tuin heel anders is. Hoe kon ik dan Jezus laten zien, aan anderen? Hoe Hem door mij heen laten zien en de ander aan te vuren tot liefde en goede werken?
Die worsteling mocht op een gegeven moment voor mezelf in acceptatie veranderen. Omdat God mij door Jezus een andere blik heeft gegeven. Een blik in mijn levenstuin waarin Hij mij niet laat zien op wat ik mis of wat anders had moeten zijn. Nee, integendeel! Hij laat mij juist zien op Zijn goede werk(en) die Hij gelegd heeft in mijn tuin. Dat het goed is zoals ik ben en dat ik mag leven met liefde als goede verzorging voor mijn levenstuin. Leven vanuit Zijn liefde.
Nu ik mijn tuin mag zien zoals die daadwerkelijk is en ook de goede verzorging kan geven, vanuit de acceptatie, kan ik er ook aan werken om te leren de ander vanuit liefde en goede werken te zien. Ook naar anderen, om zo ook hun aan te vuren dat we Jezus laten zien door ons heen. Zijn liefde werkt niet alleen als verzorging voor onszelf en onze eigen tuin, maar ook evenzo om de ander te helpen. Het helpt ons om goed voor onze eigen tuin en die van de ander te zorgen en daarmee laten we Gods werk bloeien in ieder zijn levenstuin. Levenstuin De Tuinman en ik zijn samen mijn tuin aan het doorlopen. Over een kronkelpad komen we op een gegeven moment aan bij een smalle brug. Plotsklaps sta ik hier stil want ik wil niet verder lopen, het liefst ga ik nu naar het begin van de tuin terug. Toch, ik bedenk me wanneer de Tuinman mij de vraag stelt wat ik al die tijd aan mijn tuin aan verzorging heb gedaan. Met enige schroom en ook terughoudendheid kijk ik de Tuinman aan en zeg Hem wat ik miste in het werken in de tuin: de vrijheid. Hij Zei tegen mij: "Dat vind ik eigenlijk niet zo gek. Je bent al die tijd je eigen tuin met die van je buren aan het vergelijken. Steeds wanneer Ik je ijverig aan het werk zag, keek je weer even over het omheinende hek en bleef je soms zo tijden staan te kijken, naar hoe hun mooie borders vol bloemenpracht erbij liggen en ook hun groen glanzende gezonnen. Je vergeet dan helemaal hoe Ik jouw tuin vanuit een basis heb aangelegd. Kijk dus niet naar wat je mist en wat je in je eigen tuin nog niet zien kan, want Ik ben eraan begonnen. Ik heb veel gezaaid en heb vele bloembollen onder een laagje grond gelegd. Wat Ik van jou vraag is of jij het slechts liefde wilt geven en je te concentreren op je eigen tuin. We staan immers niet zomaar hier stil op de brug om hier naar jouw tuin te kijken. Ik wil jouw laten zien door middel van dit beeld van jouw levenstuin dat deze evenzo uniek is en het dus geen zin heeft om het met een andere tuin te vergelijken."
