Harm Beskers.
Vertrouwen op Jezus en het ontdekken van Zijn liefde en vrijheid is een levenslange strijd voor, denk ik, bijna alle christenen. Er zijn vele onderzoeken, preken en (bijbel)studies aan gewijd.
Het is een lastig concept, dat vertrouwen. Ook omdat God ons autonomie heeft gegeven om zelf ons leven in te richten door het cadeau dat Jezus ons geeft. Door zijn cadeau zijn we vrij en mogen we leven in de vrijheid perfect te zijn zoals we perfect gemaakt zijn. Vrijheid om te zijn wie je bent, jezelf te ontdekken, te onderzoeken hoe God je gemaakt heeft, de vrijheid om jezelf lief te hebben en lief te hebben tot je vijand aan toe! Samen met Hem!
Die vrijheid is geweldig en heerlijk om te ervaren in het begin. Denk aan gevangenen die net vrijkomen en genieten van de natuur, lucht en zon. Vol enthousiasme ga je je nieuw gevonden vrijheid uitleven. Je komt er echter al vrij snel achter dat die nieuwe vrijheid met nogal wat lastige vragen komt. Vragen als: wie ben ik? Hoe heb ik in hemelsnaam mijn vijand lief? Als ik perfect ben, waarom maak ik dan fouten? Om daarbij te helpen, zijn er kaders opgesteld. Van tijd tot tijd worden deze aangepast, vernauwd of vergroot. En zonder dat je het echt doorhebt, kun je je ineens heel gevangen voelen in die nieuwe vrijheid.
Als je een beetje op mij lijkt, gaat het wringen, je ligt te woelen in je bed: ben ik wel echt zo liefdevol? Vind ik het eigenlijk allemaal wel zo prettig bij mijn gemeente? Geloof ik eigenlijk wel echt? Wat is er eigenlijk mis met dat tv-programma? Zijn alle homo's dan echt van God verwijderd? Is het eigenlijk wel oké om mensen uit te sluiten (van avondmaal of huwelijksceremonie)?
Je voelt je alleen, je bidt je suf, je leest elke dag netjes, je houdt je aan de regeltjes en conformeert je aan een systeem waar je eigenlijk niet in past. Het stelt je teleur en maakt je misschien zelfs boos op God. Mij maakte het heel boos op God. Hij had me helemaal geen vrijheid gegeven, Hij had me juist gekneveld. Ik heb me radicaal van God afgekeerd: zo snel ik bij Hem was gekomen, ben ik weer van Hem weggegaan.
Er zitten veel mensen vast op de plek waar ik vastzat. Er zijn veel broeders en zusters die niets zeggen, maar zo hun eigen gedachten hebben. Dit betekent niet dat deze broeders en zusters geen levende relatie met God hebben of Zijn vrijheid niet kennen. Gelukkig niet zelfs! Maar waarom zeggen ze zo weinig? Wees alsjeblieft niet stil! Open je mond! Zeg dat je het er niet mee eens bent! Als voorbeeld hoorde ik laatst dit verhaal: een voorganger gelooft dat homo's best mogen trouwen, maar hij durft dit niet aan te zwengelen binnen zijn gemeente, omdat hij bang is voor de reacties van zijn gemeente en dus zijn baan. Een behoorlijke vertrouwens-/geloofscrisis lijkt me dat. Als je als gemeentelid niets zegt wanneer LHBT-broeders en -zusters worden uitgesloten, gepest of geëxcommuniceerd en je bent het daar diep van binnen niet mee eens: trek je mond open, want je gaat tegen je gegeven geloof en vrijheid in!
Kom uit de kast! Wij, jullie LHBT-broeders en -zusters hebben jullie hard nodig en missen jullie.
