Mike van Ballegooijen.
Om de week spreek ik af met de vriendengroep die ik heb overgehouden aan mijn studententijd. Doordat één van ons begin vorig jaar was afgereisd naar het hoge noorden voor haar werk, is besloten om de ene keer online te meeten en de volgende keer in het echt. Al in onze studententijd waren we dol op het spelen van bordspelletjes en Dungeons en Dragons, dus we hebben altijd wel iets om onze avonden mee te vullen. Een tijdje terug hadden we weer eens live afgesproken en we zaten een beetje te kletsen. Een van mijn vrienden had het erover dat zij met een vriend en een aantal van zijn vrienden naar het pretpark ging. Een beetje lachend zei ze: “daar ga ik weer, ik en m’n homo’s”. Toen ik later thuis was, zag ik dat ik van haar een appje had gekregen.
In het appje gaf ze aan dat ze zich afvroeg hoe ik mij erbij voelde als ze dat soort opmerkingen maakte. Ik had er eigenlijk niet zo bij stilgestaan, omdat ik haar opmerkingen niet als iets kwetsends of beledigends zag. Sowieso weet ik dat ik bij die vriendengroep helemaal mezelf kan zijn en dat niemand mij bewust zou kwetsen. Maar ook onbewust kunnen sommige opmerkingen toch kwetsend zijn. Juist daarom is het belangrijk om, als het kan het liefst vooraf, te controleren of iemand er wel comfortabel mee is.
Ik merk dat het wel eens gebeurt dat daar naar gevraagd wordt, maar eigenlijk nog te vaak niet. Nu ik al een tijdje uit de kast ben, merk ik dat het me niet zo heel veel meer doet. Maar toen ik nog in de kast zat had ik me door zulk soort grapjes of opmerkingen verder de kast in geduwd gevoeld. Het kan soms ook wel voelen alsof je meteen in een hokje wordt gestopt of gegeneraliseerd wordt. Woorden kunnen best een impact hebben, zoals iedere minderheid denk ik kan beamen. Ook mijn eigen woorden kunnen natuurlijk soms de verkeerde impact hebben.
Daarnaast is het belangrijk om vooral de juiste termen te gebruiken. Met name als het in de kerk over een LHBT+ gerelateerd onderwerp gaat, blijkt vaak dat dezelfde verouderde termen worden gebruikt. Gelukkig zijn er steeds meer kerken die hierover in gesprek gaan, hun LHBT+ gemeenteleden opzoeken en leren over de verschillende kleuren en variaties die er zijn. Ik vind het vooral mooi om te zien dat wij daarin een steeds actievere rol mogen pakken en dat we zo de juiste informatie kunnen doorgeven. Zo kan de kerk een positief effect hebben op het queer taalgebruik in kerkelijk Nederland.
Wat ik iedereen vooral toewens is dat zij een plek mogen vinden waar je totaal geaccepteerd mag worden en mag zijn wie je bent. Waar daarnaast ook nog eens de juiste woorden worden gebruikt en men zich echt veilig mag voelen. Het juiste taalgebruik helpt daarbij om je aangesproken te voelen en echt onderdeel van de gemeenschap te zijn. Of dat nou is van je gezin, je familie, je vriendengroep of je kerk, dat maakt niet uit. Zolang je maar mensen om je heen hebt die er voor je zijn en achter je staan. Ik hoop echt dat iedereen dit mag ervaren.
Ik ga intussen weer lekker spelletjes spelen in de wetenschap dat ik me bij mijn vrienden volledig geaccepteerd mag voelen!
