Documentaire over emancipatie en acceptatie van homoseksualiteit binnen de RKK.
In 2019 kwam een verzoek binnen bij het Werkverband Katholieke Homopastores om mee te werken aan een documentaire van Guille Tejada en Alvaro Gomez uit Panama. Zij wilden in beeld brengen hoe in Nederland wordt omgegaan met homoseksualiteit binnen de kerk. Aanleiding waren de Wereld Jongeren Dagen in Panama en de discussies rondom homoseksualiteit en het huwelijk voor mensen van gelijk geslacht in dat land.
Door de invloed van een conservatieve moraal, vooral gebaseerd op traditionele katholiek-christelijke vooronderstellingen, liep de discussie in Panama soms hoog op. Guille en Alvaro begonnen al enkele jaren daarvoor een Youtube-kanaal "Esto Dos Manes" (die twee mannen) om op een rustige en wetenschappelijk onderbouwde manier bruggen te slaan en jonge mensen te empoweren in hun vaak ongelijke strijd. Kern was het respect voor alle mensen, ongeacht hun geaardheid. Kern was respect voor het geloof, maar ook kritische noten ten opzichte van standpunten die moeilijk houdbaar blijven in de 21 e eeuw. Guille en Alvaro wilden met hun documentaire een bijdrage leveren aan een dialoog over homoseksualiteit en geloof, over kerk en anders-zijn in Panama.
De serie gesprekken die zij voerden met mannen en vrouwen in Nederland was erop gericht de emancipatie en acceptatie van LHBTI in kerk en samenleving in beeld te brengen, en om te begrijpen wat de legitimatie van het burgerlijk huwelijk als erkenning en acceptatie voor LHBTI in Nederland heeft betekend. Remy Jacobs, een priester die in 2005 zijn ambtelijke functies neerlegde omdat hij het celibataire leven niet langer kon verenigen met zijn persoonlijke homoseksuele ervaring, gaat met de twee mannen in gesprek over de waarde van het jezelf kunnen zijn ook binnen de kerk, over persoonlijk geloof, over anders-zijn en hetzelfde zijn, over gelovig blijven binnen de kerk en over groei in geloof.
Nu, 15 jaar na zijn expliciete coming out, is Remy van mening dat je ook priester en volwaardig gelovige moet kunnen blijven terwijl je homoseksueel bent en, in zijn geval, dat het celibaat – als kerkelijke regel – een echte vrije keus zou moeten zijn. Dit is niet nieuw, maar hij probeert het bijna onmogelijke te leven op zijn manier. Binnenkerkelijk is deze discussie in Nederland en in de wereldkerk zeker nog niet afgesloten. De volgelingen van Jezus hebben in de geschiedenis bewezen dat zij vaak moeite hadden met wie anders waren. Maar evenzeer hebben de volgelingen van Jezus bewezen juist een groot en liefdevol hart te hebben voor wie anders waren. Dus waarom niet een inclusieve kerk, waarin “ de anderen” echt welkom zijn?
Wijdekerk draagt bij aan die welkomstcultuur, aan emancipatie, acceptatie en aan empowerment. In die zin kan de documentaire mogelijk inspireren tot dialoog en bruggenbouwen.
