Wilma & Grace.
Het was liefde op het eerste gezicht. Wij wilden samen verder. Niet tweezaam, maar in verbondenheid met andere mensen. Ons toekomstige huis open stellen en leven voor en met de pioniersgroep midden in de stad, waar we samen deel van mochten uitmaken.
Onze trouwdag was een inclusief feest. De kerkdeur stond open, het was een vrije dienst, waar gelovig en ongelovig, lid en binnenloper, blank en zwart, mensen die tegen ons huwelijk waren en voorvechters van de lhbti comunity, aanwezig waren. Het kon niet mooier.
Wij kochten een huis en stelden dat open voor zoekende mensen, verbonden in onze vragen en wat ons uniek maakt. We volgden ons hart en waren op onze plek. Ik schrijf steeds in de verleden tijd, want het is niet zo gebleven. Andere krachten dan die van verbinding en acceptatie gingen de hoofdrol spelen.
Wij kregen nieuwe buren. Christenen zoals ze zich bekend maakten. Wij moesten wijken voor hun ideaalplaatje. Een gezin zoals dat door God is bedoeld. Waarbij ze ook onze ruimte innamen. Het voert te ver om hierover uit te weiden, maar wij voelden ons tot lucht verklaard. Klagen mocht niet baten, want wij hoorden niet in een zogezegd kinderrijke buurt, zo was hun antwoord. Ook in de kerk verdween het thuis, het kerkgebouw werd verkocht en de dominee vertrok. De groep viel uit elkaar.
Om deze redenen hebben wij besloten ons huis te verkopen en voor tijdelijk in een vakantiehuisje te trekken. Wij willen onze droom niet opgeven. Wij zijn onze verbinding aangegaan, voor God en voor mensen. De weg in de stad leek dood te lopen, maar onze relatie is sterk en stabiel. Wij willen dat blijven uitstralen.
Wij zoeken een plek van rust, waar we mensen welkom kunnen heten. Waar wij weer verbinding kunnen zoeken met de mensen om ons heen. Het liefst met een stukje aarde om voor te mogen zorgen. Dat kunnen wij niet alleen en daarom zoeken wij ook een inclusieve en open kerk. Dit is makkelijker gedacht dan gedaan. Want in de huidige markt is voor het vinden van een huis op een rustige plek een wonder nodig. We ervaren dat op plaatsen waar de woningen nog enigszins betaalbaar zijn, wij helaas niet, of niet van harte welkom zijn in een kerk.
Wijdekerk op de kaart is voor ons dan ook een hulpmiddel.
Als wij een mogelijk geschikt huis zien, kijken wij eerst op de kaart van Wijdekerk of de kerken van de desbetreffende plaats op de kaart staan. Als een kerkelijke gemeente niet op de kaart staat en hun eigen website ook geen duidelijkheid geeft over het standpunt ten aanzien van een homoseksuele relatie, stuur ik zelf een e-mail. Daarin leg ik de dominee de simpele vraag voor of wij welkom zijn.
Gelukkig heb ik al een aantal keer de reactie gehad dat het hebben van een homoseksuele relatie voor de desbetreffende gemeente geen issue is. Dat zij om deze reden niet meedoet met Wijdekerk, omdat het geen issue zou mogen zijn. Daar is zeker iets voor te zeggen. Toch hoop ik dat deze gemeentes zich ook aanmelden, want ik kan mij zo indenken, dat niet iedereen de stap durft te zetten om de vraag zelf te stellen. Helaas zijn er namelijk ook nog steeds afwijzende reacties.
Naast dat ik hoop dat wij onze bestemming mogen vinden, is mijn gebed dat er voor iedereen die God zoekt een plek zal zijn om te vinden en te zijn.
Met liefde,
Wilma & Grace
