Arjanne Holsappel.
Ergens in mijn gedachten was er een vraag: Stel je nou eens voor, dat een relatie met iemand van hetzelfde geslacht wel mogelijk is? Wanneer je 27 jaar bent en nog nooit hebt opengestaan voor een relatie - als vrouw met een vrouw, dan ziet de toekomst er anders uit dan bij de meeste mensen.
Je hoeft niet perse te denken aan het samen kopen van een huis, trouwen of kinderen krijgen. Er zijn natuurlijk relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht die hier wel voor kiezen, maar bij mij was dit niet het geval. Tot een hervormde predikant voorzichtig ruimte gaf. Niet helemaal, maar toch een beetje. Dat zette de deur voor mij op een kiertje. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik verder op zoek ging. Ik luisterde naar studies over homoseksualiteit en zo gebeurde het dat ik zelf begon te bidden voor een relatie met een vrouw. Voor sommigen ongelooflijk, maar voor mij een noodzakelijk en welkom gebed.
Kort daarna leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Dit deel ik met je, als een soort situatieschets. Want wat gebeurde er daarna?
Mijn denkbeeld over het huwelijk veranderde. En dat had grote gevolgen. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vrouw, familie en vriendenkring. Maar wat het meest veranderde, naast het leven dat ik leidde, dat was mijn geloofsleven. Het leek alsof het een kaartenhuis was dat instortte. Want wat was er nou wel of niet waar. Wanneer je opgroeit en van huis uit een geloof meekrijgt dat je als het ware adopteert, dan is het niet gangbaar om anders te gaan denken. Want wat als thema’s als hel, doop, de Bijbel en de eindtijd, stuk voor stuk veranderen in een nieuw geloof of een andere overtuiging? En wat als je merkt dat sommige atheïsten meer het beeld van Jezus laten zien dan de gelovigen om je heen? Ik kan je vertellen dat dit bij mij voor een crisis heeft gezorgd. Waarbij ik mij heb afgevraagd of ‘God’ überhaupt wel bestaat en of ik mijn geloof zou moeten opgeven. Dat laatste is niet gebeurd. Tenminste, mijn geloof is anders geworden en mijn beeld van God is veranderd. Maar wat vooral is veranderd, zijn mijn overtuigingen, mijn werken, mijn daden, mijn gedachten en keuzes. Mijn punt is als het ware een komma geworden! Mijn ja is een misschien geworden en mijn zekerheid een ik weet het niet.
Voor mijn vrouw soms frustrerend bij serieuze vragen van haar kant. Het kan zo zijn, maar misschien ook anders. Wie vertelt mij de waarheid? En ook daar zit ik niet meer op te wachten. Waarheid is voor mij niet meer een bepaalde overtuiging. Waarheid is voor mij de persoon Jezus. Zijn houding, Zijn liefde, Zijn woorden. Jezus wil ik volgen. Maar geen andere christenen meer. De kerk heeft schade aangericht - en ikzelf ook. Het beeld van God is vertroebeld. Daarom is mijn focus niet meer de kerk, maar Jezus. Mijn focus is niet meer mijn bidden en Bijbel lezen, maar vertrouwen op Jezus. Mijn richtsnoer is de Liefde. Mijn geloof is rusten in Hem. Mijn leven is vrijheid. En het juk van de Bijbel is een lichte last geworden; want ik probeer het niet meer door werken zelf te doen. Ik zie het nu anders, ik ontspan. Ik leef vanuit LIEFDE. Voor God, mijn medemens en mijzelf!
