Door Anita Verwoest.
Bovenstaande tekst is het centrale thema van de Evangelische Roze Viering op zondag 30 mei in de Oranjekerk in Amsterdam. Net lid geworden van het schrijversteam van Wijdekerk is dit de eerste bijeenkomst waar ik een artikel over schrijf. Als evangelisch christen (en hetero) worstel ik al jaren over het onrecht dat de LHBT+ mensen wordt aangedaan door de kerk. Is dit nu hoe Jezus wil dat wij elkaar benaderen? Waar zijn de liefde, begrip, acceptatie en mededogen gebleven? Zijn wij als christen nog herkenbaar door de liefde die wij hebben voor elkaar? Uit heilige frustratie ben ik een aantal jaar geleden begonnen aan een persoonlijke zoektocht over dit onderwerp. Lezen, luisteren, kijken, bestuderen en vooral veel persoonlijke gesprekken met mensen uit de LHBT+ gemeenschap. Deze zoektocht mondde bij mij uit in de conclusie dat LHBT+ zijn helemaal niet in tegenspraak is met de Bijbel. In feite staat er in de Bijbel helemaal niets over seksuele geaardheid. Wel over seksueel buitensporig gedrag als verkrachting, onderdrukking, prostitutie en afgodenrites. Maar dit heeft helemaal niets met een LHBT+ geaardheid te maken. Het was alsof er een bom voor mij afging. Als mijn conclusie juist is, dan hebben wij als kerk deze mensen enorm veel onrecht aangedaan. Dan moet er iets gebeuren en kan ik niet langer zwijgen over al het onrecht en over wat ik heb ontdekt.
In mijn zoektocht naar acceptatie en mededogen en kerken die de LHBT+ gemeenschap omarmen kwam ik de Evangelische Roze Vieringen (ERV) in Amsterdam tegen. Een gemeenschap van gelovigen die roze vieringen organiseert voor de LHBT+ community en iedereen die zich daarmee verbonden voelt. Daar wilde ik graag een keer naartoe om te ervaren hoe het is om in een kerk te zijn waar dit issue helemaal niet speelt. Natuurlijk zijn er nog meer kerken in Nederland die de LHBT+ gemeenschap een warm hart toedragen (zie overzichtskaart op Wijdekerk), maar eerst maar eens op bezoek bij deze kerk.
Zelf woonachtig in Den Haag bezocht ik op een stralende zondagmiddag de viering in de EVR. Vanaf het moment dat ik mijn voet over de drempel zette voelde ik mij thuis. Ik weet niet wat het was, maar er hing een vredige, liefdevolle sfeer. Je voelde duidelijk dat de Heilige Geest aanwezig was. Het ontroerde me en ik moest mijn best doen om mijn tranen in te houden. Wat een oase, eindelijk een plek waar mensen zich veilig kunnen voelen. Een rustpunt waar je niet wordt beoordeeld op hoe je bent. Een punt van herkenning omdat je mag zijn zoals de Schepper je heeft gemaakt.
Wat heeft een mens nodig om mens te worden!
In de liturgie ging het over loslaten, maar ook over wat een mens nodig heeft om volledig mens te zijn. Een mens wil/moet gezien worden, door God maar ook door elkaar. Zo zijn we geschapen, dat is het evangelie ten voeten uit. Juist in deze crisistijd is dat onze gedeelde oorsprong en samenbindende kracht. De voorganger sprak over Nehemia die de mensen opriep om de handen ineen te slaan en samen de stad Jeruzalem weer op te bouwen. En over Efeziërs 4, waarin Paulus de gemeente oproept om bescheiden, zachtmoedig en geduldig te zijn en elkaar in liefde te verdragen. Dat is waarlijk mens worden, elkaar werkelijk zien en liefhebben, in elkaar het beeld van God zien en herkennen. Het is de voortgaande getuigenis van een trouwe God die ons verbindt en ons oproept om door te gaan in het spoor van Jezus. We eindigden de dienst met het lied ‘samen in de naam van Jezus’. Uit volle borst zongen wij samen dit lied. Wat een prachtige dienst en wat geweldig om zo samen ons geloof te beleven.
Het gaat eindelijk eens over God in plaats van over geaardheid
Na de dienst was het tijd voor koffie in de prachtige tuin van de Oranjekerk. In gesprek met een paar gemeenteleden viel het mij op dat het in de gesprekken helemaal niet ging over geaardheid. Dat was helemaal geen issue. Hier stond God en de mens centraal. Of zoals een jongeman het zo mooi verwoorde: ‘het gaat hier over God en ons gezamenlijk geloof en niet over je geaardheid’. Wat een verademing in een tijd waar meningen en discussies op de spits worden gedreven en waar de kern en de eenheid van het evangelie van Jezus Christus vaak uit beeld verdwijnt of ver te zoeken is. Het gaf mij weer een sprankje hoop voor de toekomst. Hoop in een veelkleurige en inclusieve kerk, waar we samen opkijken naar Hem die alle grenzen doorbreekt. Waar we onze vooroordelen loslaten en op Hem vertrouwen die van ons houdt zoals wij zijn. Dat is ook de kracht van de ERV: samen God belijden, niet zoeken naar verschillen, maar juist naar overeenkomsten!
De Evangelische Roze Vieringen
Bijna dertig jaar geleden is EVR ontstaan. Het begon met een advertentie in Trouw, van de Rotterdammer Hans Zellenrath: “Welke (volle) evangelie- of pinkstergemeente durft zonder voorwaarde vooraf mij als homoseksueel te aanvaarden?” De (volle) evangelie- en pinkstergemeenten reageerden niet. Onder degenen die reageerden bleek de behoefte zo groot dat ze bijna dertig jaar geleden de eerste vieringen organiseerden. Door de jaren
heen is de ERV van een typisch evangelische signatuur gegroeid naar een plek waarin je mensen van allerlei kerken en gemeentes tegenkomt. Van oudgereformeerd tot evangelisch, van PKN tot rooms-katholiek. Dat is nu precies de kracht van de ERV: samen God belijden, niet zoeken naar verschillen, maar juist naar overeenkomsten! De mix van de tradities van al die verschillende mensen komt tot uitdrukking in de liturgie.
Elke laatste zondag van de maand is er een dienst in de Oranjekerk in Amsterdam en gemiddeld komen er honderdtwintig mensen. Om 14.45 uur gaan de deuren open en om 15.00 uur begint de viering. De vieringen zijn een mix van de protestante en evangelische traditie. Psalmen, Opwekking, Evangelisch Liedbundel en Taizé liederen staan op het programma. Predikanten of voorgangers zijn afkomstig uit diverse kerkgenootschappen. Zij houden een overdenking en er is ruimte voor gebed met en voor elkaar. Tijdens de corona is er een beperkt aantal plaatsen beschikbaar.
Na de viering is er gelegenheid om onder het genot van koffie, thee, wijn, bier of fris elkaar te ontmoeten. Daarna gaat er altijd een groep bezoekers in de stad eten, een andere groep gaat voor een goed gesprek in de stad een borrel doen en weer anderen gaan naar huis om met elkaar bij de koffie de zondagavond te vieren. Voor meer informatie kijk op www.erv.amsterdam.
コメント