Maurits Immink.
Yep, 2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als een rampjaar. Ook voor mij persoonlijk. Opeens begon mijn jaar met studievertraging, SOA’s, nog meer studievertraging, ghosting en zombieing op Grindr, ingewikkelde dating-statussen, lockdown en als klap op de vuurpijl….. verhuizing van het individualistische dorp Driebergen naar het plattelandse Woudenberg. Kan het voor een semi-stedeling nog meer bergafwaarts? En klein lichtpuntje: de verhuizers waren sterke, sportieve, knappe, fitte mannen. Met een mooi uitzicht op mooie bewegende figuren met mooie contouren viel de verhuizing zelf gelukkig mee.
Maar jeetje, Woudenberg…. In tegenstelling tot mijn vooroordelen over Woudenberg ziet mijn vader als gepensioneerde hervormd-gereformeerde dominee de verhuizing naar een plattelandsdorp wel zitten. Toen de beslissing viel om een huis in Woudenberg te kopen, ging ik zo snel mogelijk Googelen. In Driebergen was ik
gewend aan de meerdere cafés, drankspeciaalzaken, goede bus- en treinverbindingen naar de Randstad en uitgebreide keuze uit restaurants en afhaalrestaurants en meer kapperszaken dan het inwoners heeft. In tegenstelling tot mijn vorige woonplaats heeft Woudenberg geen Regenboog Stembusakkoord ondertekend. Op coming-out dag doet de gemeente ook moeilijk over het hijsen van de regenboogvlag. Wat dat betreft ga ik erop achteruit als ik naar Woudenberg verhuis.
Misschien moet ik het omdraaien. In de eerste week heb ik wat rondgeneusd in mijn nieuwe dorp en herken ik ondertussen de helft van de supermarktbezoekers van de plaatselijke kroeg. Terwijl ik nog verlangens heb naar mijn stadsie Utereg, ben ik de bruine café- en voetbalcultuur meer gaan waarderen. Een gehandicapte, gay
christen met goede dansmoves in Woudenberg valt snel op. Binnen een paar dagen werd het nieuws verspreid dat er een nieuwe homoseksuele inwoner is. Om eerlijk te zijn, had ik geen warme reacties verwacht, maar al snel hoorde ik iemand zeggen: “Ooh, mijn broertje is ook homo. Super leuk!”. Meteen voel ik me ambivalent hierover: aan de ene kant wil ik opmerkingen als: “hoezo leuk?” en “omdat ik homo ben moet ik meteen andere homo’s ontmoeten?” maken. En aan de andere kant had ik de goedbedoelde reactie niet verwacht.
Naarmate het drinken en het vals zingen in het café vorderde, werd het mij ook steeds duidelijker dat er in Woudenberg een tweedeling zit. Of je bent christelijk en moet voor 12 uur ’s nachts van zaterdag op zondag thuis zijn, of je zit op voetbal en in de kroeg. Dat zijn duidelijke, scherpe lijnen die nodig ingekleurd moet worden. Ik ga er niet op achteruit door in Woudenberg te zitten. Nee, ik krijg de mogelijkheid om Woudenberg in te kleuren (en Zwarte Piet uit te bannen, maar dat terzijde). Woudenberg, zet je schrap voor wat gay power!
