Mike Van Ballegooijen.
De laatste tijd merk ik dat ik steeds vaker weer reguliere televisie kijk. Vroeger bij mijn ouders was een avondje tv vaste prik, maar sinds we een Netflix-account hebben worden de tv-momenten steeds schaarser. Terwijl er tegenwoordig echt mooie programma’s worden gemaakt. Een van die programma’s, die ik op dit moment volg is het programma ‘Hij is een Zij’. Voor degene die dit programma niet kent: in ‘Hij is een zij volgt presentator Jan
Kooijman 8 transgender personen in hun dagelijkse leven en tijdens de transitie. Een erg mooi programma waarin op een kwetsbare en open manier een kijkje wordt gegeven in het proces van deze 8 mensen. Een van deze mensen is Nanoah.
Die en diens?
Nanoah is non-binair, wat betekent dat die zich niet identificeert als man of vrouw. Uit onderzoek in Amerika is gebleken dat ongeveer 6% van de jongeren zich niet helemaal thuis voelt in het stereotype hokje man of vrouw. In de maatschappij ligt de focus al geruime tijd op het bestaan van maar 2 genders Dit heeft bijvoorbeeld effect op de voornaamwoorden die mensen gebruiken. In het Nederlands komen de voornaamwoorden ‘die’ en ‘diens’ het
dichtst in de buurt. In het Engels heb je daarvoor de “pronouns” ‘they’ en ‘them’. Het gebruik hiervan is misschien soms wel even wennen, maar meer dan de moeite waard, en echt niet zo moeilijk.
Gewenningsfase
In Nederland zijn er verschillende stappen gezet om de maatschappij meer genderneutraal in te richten. Denk bijvoorbeeld aan genderneutrale toiletten, het niet meer aangeven van het geslacht in het paspoort en het “beste reizigers” berichtje in de trein. Maar ondanks het feit dat er steeds meer inclusieve oplossingen komen, is het voor veel mensen iets wat tot weerstand leidt. De reacties die acteur Thorn Roos Vineyard, zelf non-binair, kreeg op Instagram toen hij gecast werd voor het populaire jongerenprogramma ‘Spangas’, spreken boekdelen. Een deel van de maatschappij is er niet aan gewend dat sommige mensen niet in een hokje passen.
In de kerk
In verschillende christelijke gemeenschappen wordt erg gehecht aan hokjes denken. Denk bijvoorbeeld maar aan de klassiek-traditionele man-vrouw verhouding en de praktische invulling daarvan. Bepaalde taken zijn dan niet weggelegd voor mensen op basis van geslacht, identiteit of geaardheid, zoals vrouwen die niet in het ambt mogen of LHBT’ers die geen taak mogen bekleden. Maar is het niet mooier als we daaraan voorbij kijken en de
focus leggen op de talenten die men heeft gekregen? Dat is een Bijbels principe In 1 Korintiërs 12 staat immers dat er verschillende taken binnen de kerk uitgevoerd worden door verschillende mensen. Is dat niet de eerste stap naar een inclusievere gemeente?
Ik hoop dat we als maatschappij, en zeker als christenen, streven naar een inclusieve maatschappij, waar ieder mens mag zijn wie die is en bij de juiste voornaamwoorden wordt genoemd. Is dat niet een mooi vooruitzicht? Ik zal dan zelf de eerste stap wel zetten. “Hoi, ik ben Mike en mijn voornaamwoorden zijn ‘hij’ en ‘hem’.
En jij?
