Mijn naam is Levi. Ik kom uit Zuid Holland en zit al 30 jaar aangesloten bij een PKN gemeente. Voor mij zijn kerkdiensten erg belangrijk, omdat ik op deze manier mijn relatie met God in leven houdt en daardoor in beweging kan komen voor mijn naasten. Het liefst zet ik mij dan ook in voor de jongeren van 12 tot en met 25 jaar. Dat doe ik door middel van het organiseren van jongerenavonden, informatieavonden of andere activiteiten waar mijn hart sneller van gaat kloppen.
Ik zie veel jongeren met verschillende problematieken rondlopen. Ik kom jongeren tegen die onder andere struggelen met hun geaardheid, depressieve klachten, ongewenste zwanger-schappen, pornoverslaving, drugsverslaving, relatieproblemen, seksueel misbruik, kindermishandeling of gewoon vragen over seks.
Wij zitten met onze kerk onder het hoedje van een grotere landelijke kerk. Voor mij voelt dat steeds pijnlijker, omdat het lijkt alsof mijn kerk zich achter de ‘moederkerk’ verschuilt en daardoor geen antwoorden geeft op de problematieken die ik als jongerenwerker tegen kom. Er wordt niet of nauwelijks erover gepraat tijdens de clubavonden, catechese of jongerenavonden. De kerk creëert zelf de afstand tot deze onderwerpen, maar door de taboe te doorbreken maak je juist verbinding en laat je zien dat deze onderwerpen ook in de kerk thuis horen. Ook dominees willen hier zich niet aan stoten omdat het een gevoelig onderwerp is en daarom wordt het nooit besproken tijdens de kerkdiensten. Ze zijn bang om verkeerde dingen te zeggen, dat voel ik en dat merk ik.
Ik mis de actie vanuit Protestantse Kerk Nederland voor jongeren die worstelen met onder andere hun geaardheid. Ik mis bij de PKN duidelijke richtlijnen, ik mis het bekennen van kleur. En niet alleen deze organisatie, maar ik zie vele andere kerken die deze onderwerpen links laten liggen. Ik voel dat er nog steeds een ontzettend groot taboe hierop heerst. Natuurlijk zijn de rollen van de dominees hierin ook belangrijk, maar na 30 jaar in de kerkbanken gezeten te hebben blijft het zeer minimaal wat ik te horen krijg. Persoonlijk mis ik een duidelijke visie en missie vanuit de kerk over deze taboe onderwerpen. Ze laten niet zien waar ze voor staan en dat is wel belangrijk voor deze doelgroepen.
Mensen willen weten of ze welkom zijn in de kerk, hoe ze geholpen kunnen worden met hun pornoverslaving of waar ze terecht kunnen als ze onverwacht zwanger zijn. Als kerk zijnde hoef je niet de psycholoog of de hulpverlener uit te hangen, maar je kan iemand wel het eerste zetje omhoog geven. Ik denk persoonlijk dat dat van meerwaarde kan zijn.
Ik voel me soms zo machteloos als ik al deze jongeren zie vechten! Ik wil dat deze mensen (en met name LHBTI’ ers) gezien worden en dat ze gewoon onderdeel van onze gemeente zijn zonder oordeel. PKN, help ons, beken kleur en doorbreek het taboe.
Dit is een anonieme bijdrage van Levi. Levi is actief in een protestante gemeente in Zuid Holland als jongerenwerker.
