Annet van Ballegooijen.
In 6 delen deelt mijn zoon zijn coming-out. Heb je de vorige 2 blogs gelezen? Doe dat eerst, anders val je wel heel erg binnen in het verhaal. Dit keer een mamablog over de coming-out van mijn zoon deel 3.
Wat voel ik nu echt?
Toen ik eenmaal weer wat steviger in mijn schoenen stond, kwamen mijn afwijkende gevoelens weer als een klap binnen. Nou ja, als een klap misschien niet, maar ik raakte er wel heel erg door in de war. Want wat voel ik nu echt en wat bedenk ik zelf? Ik was wel bezig met “rondkijken” naar een potentiële vriendin. Ik had mezelf aangeleerd om naar vrouwen te kijken zoals ik dacht dat jongens naar hen keken. Het “werkte” wel in de zin dat ik niet zo naar jongens keek. Nou ja, de jongens naar wie ik zo keek, die ik heel aantrekkelijk en leuk vond, daar wilde ik gewoon goede vrienden mee worden. Niet echt een goede basis om op voort te gaan, bleek.
Verliefd op een meisje of toch niet?
Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik had een paar vriendinnen waar ik goed mee kon kletsen en ik besloot 2 jaar achtereen een valentijnskaart te sturen, naar twee verschillende meisjes. Achteraf kan ik wel zeggen dat ik niet verliefd was, maar dat ik met hen wel goed kon kletsen en het over echte dingen kon hebben. Gelukkig is dat nooit iets geworden. Na deze blunders, zo zijn ze wel te noemen, die Valentijnsacties, besloot ik om niet te veel met relaties bezig te zijn. Ik zat te erg in de knoop over mijn gevoelens en op deze manier ging het ook niet verder.
Wat is homoseksualiteit nu eigenlijk?
Naast dat ik qua gevoel in de knoop zat, wat nu echt was en wat nu aangeleerd, was ik ook rationeel heel erg bezig met het thema homoseksualiteit. Zoals ik al vertelde was het onderwerp in mijn jeugd nou niet echt positief besproken. Ook bij ons op school, reformatorisch onderwijs, werd over dit onderwerp gezwegen en werd er niets aangereikt. Wel hebben we een keer in de 5e en dag gehad over seksualiteit. Daar was toen ook een man langs geweest. Hij was ex-homo en getrouwd met een vrouw nadat hij zijn leven had omgegooid toen een vriend overleed aan Aids. Hij had gezegd dat de gevoelens niet per se weg gingen, maar dat het beter was om met een vrouw te zijn. Meer dan dat heb ik niet gehoord. Maar hoe zat het dan met relaties?
Dankzij Glee voelde ik me weer een beetje normaal.
Een vriend van mij heeft mij toen ook aangemoedigd om een tv-serie te gaan kijken: Glee. Het verhaal van deze serie draait om een groep jongeren die, onder leiding van hun leerkracht, op hun school een koor beginnen, de McKinley High’s Glee Club. In de serie komen veel verschillende onderwerpen langs waar jongeren mee kunnen dealen, waaronder ook seksualiteit. Dankzij deze serie heb ik het onderwerp homoseksualiteit voor mezelf meer kunnen normaliseren. Ik was van mening dat twee mensen van hetzelfde geslacht gewoon een relatie konden hebben en mochten zijn wie ze zijn. Alleen dat gold voor mezelf niet.
Wat dit met mij als moeder deed:
In dit mamablog over de coming-out van mijn zoon deel 3 lees ik net als jullie sommige dingen voor het eerst. Of voor het eerst echt. Net of ik destijds dingen hoorde en wegstopte.
Ik krijg steeds meer begrip en respect voor mijn oudste. Wat een strijd over iets wat voor de meesten van ons (mijzelf incluis) de normaalste zaak ter wereld is.
Annet schrijft over haar proces als moeder op haar eigen blog. Check voor de andere verhalen: https://annetsalfabet.nl/category/mama-blogs-uit-de-kast/
*comingout *homo
