Xa Si Hamilton. Interview met Jide Maculay.
Ik ben voorganger Jide Macaulay, mijn nationaliteit is Brits en ik ben van Nigeriaanse afkomst. Momenteel woon- en werk ik in Londen. Ik ben geboren in Londen, maar ik ben grootgebracht in Lagos, Nigeria. Mijn beide ouders waren migranten van Nigeria die naar Engeland zijn gekomen in de jaren 60. Ze kwamen om te studeren, maar ook om hun gezin groot te brengen. Ik ben opgevoed in een streng christelijk gezin, waar de kerk met zijn leer centraal stond.
Mijn ouders waren christelijk, dus ik ben vanaf jongs af aan met de kerk in aanraking gekomen. Het geloof hoorde bij mijn opvoeding. Ik kan me herinneren, dat ik op mijn 13e me meer bewust werd van de christelijke waarden. Ik weet nog dat ik veel tijd met de Bijbel doorbracht. Het was op deze leeftijd dat ik ook werd gedoopt. Het was een geweldige ervaring voor mij en vele tieners in mijn kerk. Ik bevestigde mijn geloof en gaf mijn leven aan Christus. Ik heb altijd geweten dat ik ‘anders’ was, al vanaf mijn vijfde à zevende jaar. Ik was van nature erg zacht en ik hield ervan om met meisjes te spelen. Maar ik was jaloers op de jongens en op een romantische wijze tot hen aangetrokken. Ik was me ervan bewust dat dit niet kwam doordat ik verwijfd was, of dat ik me fijn voelde bij vrouwelijke attributen. Binnen mijn cultuur, de "Yoruba", wordt homoseksualiteit meestal gezien als abnormaal en hoewel we geen specifieke termen voor homo's en lesbiennes hebben, is het bekend en gedocumenteerd in onze geschiedenis. Ik kwam er meer over te weten op mijn negende. Ik was erg vrouwelijk en dit begon op te vallen. Ik speelde geen voetbal met mijn broers, maar gaf de voorkeur aan rustig gesport en bracht mijn speeltijd door met de meisjes. Later werd ik het mikpunt voor pesterijen en vernedering voor met name mijn vader en mijn moederlijke oma.
Homoseksueel zijn in Nigeria is erg verwarrend, met name door de vijandelijke omgeving en het tekort aan begrip van seksualiteit. Ik was opgevoed in een conservatief, christelijk gezin, dat ook gelooft dat homoseksualiteit een gruwel is en tegen culturele normen ingaat. Ik kon niet mezelf zijn; daarbij kon ik geen mensen vinden, die net zoals mij waren. In de jaren 80 toen ik mij meer bewust werd van mijn seksuele aantrekking, dacht ik dat ik de enige homoseksueel was en dat het verkeerd was.
Momenteel is er een nieuwe wet (sinds 2014 ontstaan) die homoseksualiteit verbiedt en boetes oplegt. Ook zijn ze succesvol in vervolgingen, de straf is 14 jaar gevangenschap met harde arbeid. Binnen de wet van de sharia staat er de dood voor, door steniging. De huidige vijandige atmosfeer roept veel afwijzing en gewelddadige gevoelens op. Verder worden homoseksuelen en lesbiennes aangevallen, in de veel voorkomende situaties heeft dat een naam gekregen: "Jungle Justice". Dit betekent dat homoseksuelen en lesbiennes vermoord worden of mishandeld worden, zonder dat de aanvaller wordt vervolgd. Voor mij was de afwijzing door mijn familie, met name mijn vader, een ontzettend pijnlijke ervaring. Ik had zeven jaar lang een relatie met een vrouw. De laatste drie jaren waren we getrouwd. Het eindigde in een scheiding. Ik was getrouwd met een vrouw, omdat ik dacht dat het de juiste beslissing was voor mijn geloof en cultuur. Ik had werkelijk gehoopt, dat als eenmaal ik getrouwd was, ik niet meer homoseksueel was. Ik heb een lange tijd met enorme stress, angsten en depressies gezeten. Toen ik uit de kast kwam als homoseksueel moest ik het eerlijk bekennen aan mijn vrouw, maar ik wist ook meteen dat mijn relatie met haar zou eindigen en dat het nooit meer hetzelfde zou zijn. Nadat ik uit de kast kwam, was ik eenzaam en angstig. Ik was niet alleen afgewezen door mijn familie, maar ook door mijn kerk. Maar ik bleef trouw aan mijn geloof, ik bleef altijd zoeken naar de juiste geloofsgemeenschap, om erbij te horen. Maar ik vond geen kerk, die mij accepteerde als zowel homoseksueel als christen. Ook kwam ik in aanraking met zaken als: exorcisme, gebeden, bevrijdingspastoraat en conversie therapie. Deze acties hebben mij zowel kwetsbaarder als sterker gemaakt. Ik werd meer vastberaden, om mijn eigen waarheid te vinden. Ik begon me te verzoenen met mijn seksualiteit en nu geloof ik dat God mij liefheeft en accepteert zoals ik ben. Ik ben geboren in Londen, maar opgegroeid in Nigeria. Ik kan me volledig identificeren met vluchtelingen en asielzoekers in Europa en over de hele wereld. Ik verliet Nigeria voor het eerst toen ik 18 jaar was. Het was voor mij alsof ik thuiskwam in Engeland, maar ik bleef verbonden met Nigeria en ik omarm de cultuur en de traditionele Afrikaanse identiteit. In 2006 keerde ik terug naar Nigeria en richtte daar de missie "House of Rainbow" op. Ik hou ervan om in Londen te leven, maar het is een stad als alle andere steden binnen Europa. Het kent binnenstedelijke problemen zoals racisme en homofobie. Wanneer ik het vergelijk met Nigeria is er in Engeland wel meer acceptatie en vrede als je openlijk homoseksueel bent. Het leven is een stroomversnelling van ervaringen. En open zijn over mijn seksualiteit in Nigeria was een resultaat van mijn eigen reis naar vrijheid; dat was niet gemakkelijk. Wanneer ik erop terugkijk ben ik blij dat ik uit de kast kwam, het was dat of in pijn doodgaan. Ik heb geleerd dat wat mensen ook zeggen of doen, dat jij moet leven naar jouw waarheid. Ik heb dit meer dan 30 jaar gedaan en ik heb veel gedaan om andere te helpen, met name voor de Afrikaanse LHBTQI. Mijn organisatie biedt steun voor LHBTQI en mensen die asiel zoeken of pastorale zorg en steun nodig hebben. Voor mij is het duidelijk dat God geen probleem heeft met LHBTQI mensen. De Bijbel wordt op dit punt verkeerd geïnterpreteerd. De Heilige geschriften hebben homoseksualiteit nooit veroordeeld. Er is veel meer te leren over dit onderwerp en we kunnen niet achterover zitten en alles wat mensen in onwetendheid ons toe roepen, accepteren.
Toen ik in de knoop zat met mijn seksualiteit, geloofde ik dat God niet van mij hield. Maar toen ik in staat was om me met mijn seksualiteit te verzoenen, veranderde mijn relatie met God. Ik was in staat om God te omarmen, omdat God mij perfect en wonderlijk heeft gemaakt.
