M.
Zij ontmoette tijdens de studietijd haar grote liefde; een gespierde, slimme jongeman. Ik rommelde en struikelde wat aan, maar vond geen exemplaar met wie het ook maar enigszins klopte. Ik probeerde het driftig (echt waar!) en overtuigde mezelf ervan, dat ik mijn “Jacob” misschien nog niet tegen het lijf was gelopen. Maar als ik echt eerlijk was, wist ik het toen al; ik val op vrouwen. Zo; dat is eruit! Maar die vrouwenliefde was dusdanig ingewikkeld voor me, dat stug doorgaan en me ervoor afsluiten toen de makkelijkste uitweg leek te zijn.
Ze hebben een periode gelukkig gedatet; zij en de gespierde, slimme jongeman. Ze trouwden en kochten een ruim en mooi huis inclusief kinderkamers, tuin en zolder. Ik ben nog steeds vrijgezel.
Ze hebben een groene haag, die hij netjes in model houdt met zijn tuingereedschap. De door haar geplante bloemen bloeien kleurrijk, opgesteld in rijtjes van drie en de kersenbloesem geurt tot aan het begin van de straat. Er staat een snelle auto voor de deur geparkeerd, naast een groene, blauwe en grijze container, die hij altijd braaf op tijd aan de weg zet. Het is een warm en opgeruimd thuis.
Zij is populair en heeft veel vriendinnen. Ik was een eenling en ben nog steeds meer op mezelf. Toen ik jonger was, voelde ik bijtende jaloezie en hunkerde ik naar haar leven, had ik het maar... De jongens vonden haar leuk en ze had eerder vriendinnen te veel dan te weinig. Was ik maar zoals zij, dacht ik wanneer ik weer eens alleen boven op mijn kamer zat en mezelf vermaakte met muziek luisteren en tekenen. Wat is haar gras vele malen groener dan dat dorre platgetrapte van mij.
Maar nu kijk ik heel anders naar onze perkjes. Het begint te dagen dat ik gehecht begin te raken aan mijn eigen gazonnetje!
Je mag je eigen weg kiezen, die bij jou en jou alleen past. Ik zou niet willen trouwen met een man. Ik wil geen auto voor de deur, want ik ben een “klimaatdrammer” (die term gebruik ik met een knipoog, want ik zie de lol er wel van in; lekker “drammen” over het beschermen van de natuur doe ik graag ♥) en ik heb zelf geen kinderwens, noch belang bij een groot huis met hypotheek. Mijn hart wil een vrouw aan mijn zijde, ik reis liever met het openbaar vervoer en houd graag een huisdiertje om voor te zorgen. En dat allemaal in mijn appartementje; in de afwezigheid van een tuin, trouwring of heerlijk ruikende boom.
Ik ben anders gaan kijken naar anderen en mezelf. Ik richt me steeds meer naar binnen, in plaats van naar buiten. En ik voel me daar met de dag beter door. Jij bent dit en wilt dit. Ik ben dat en wil dat. Hier begin jij, dit is van jou. Hier begin ik, dit is van mij. En het is goed zoals het is.
Maar wat is het een lange reis en schommelt mijn geluk soms als een zeilbootje op een wilde golf; voor mijn gevoel haast stuurloos op en neer. En wat kost het veel tranen, strijd en onmacht...
‘Waarom toch?’, dat zou ik Hem wel willen vragen, met een licht verwijtende ondertoon in mijn stem.
Maar wat een bevrijding is het, wanneer ik voel dat ik steeds meer mijn eigen weg aan het bewandelen ben. Ik loop steeds vaker met blote voeten over mijn eigen groene gras en dat bevalt me wel. Ik ontmoet de juiste mensen, ik kies voor hen die bij mij passen. Ik doe dingen die mij blijer maken, dan die ik deed omdat ik dacht “dat ze zo hoorden of moesten”. En ik leef dichter bij mijn ziel dan ooit tevoren. Is dat niet waar het in het leven om draait?
De sprieten kietelen mijn tenen en glimlachend zie ik dat mijn voeten langzaam “zwart” kleuren; die zal ik echt flink met zeep moeten wassen vanavond.
