top of page

Bittere pil

M.

Ik wil het niet. Ik verzet me zo hard als ik kan tegen mijn hart, maar... ik hou van jou. Ik zou willen dat we nooit geleerd hadden dat het iets slechts is, de verbinding die wij voelen. Hoe kan houden van nou verkeerd zijn? Hoe kan een andere mens, of God, alles overstijgende liefde nou afkeuren? Maar misschien moeten we proberen onszelf nog iets beter voor te liegen, dan we al deden. Met een glasharde leugen, die wèl door de beugel kan. En jij jouzelf vooral nog net ietsje harder, met in je hand een vriendje. Ik wil het niet. Maar er is niets dat iets kan veranderen. Ik hou van jou. Ik kijk je na, mijn hart barst in mijn borstkas. Je loopt steeds verder bij me vandaan, aan zijn hand. Soms grijpt de gedachte me vast dat het zoveel beter en gemakkelijker zou zijn als ik "gewoon hetero" was. Dat er een medicijn is, vast een knalrode capsule met een gevarendriehoek op het doosje, die mijn vrouwenliefde kan genezen... Dan had ik die, in een moment van schrijnend verdriet, al lang een keer achterover geslagen. Met een flinke slok sterke drank, zoals ze dat in de film vaak doen. Een teug die nog een poos scherp blijft branden in mijn keel, terwijl ik al lang heb doorgeslikt. Dan zou ik jou niet meer zien staan, met je donkere ogen, lange krullen en warme glimlach. Dan was ik niet gevallen voor jouw innerlijke, je stem en wezen. Inclusief de eigenschappen die me minder aantrekken, maar die jou, jou maken. Ik leg een bittere pil op mijn tong en weg is alle pijn. Niet langer heb ik iets te verbergen en ben ik eindelijk "gewoon, net als iedereen". Maar ik hou van jou... Ik glimlach naar de rug van jouw tengere postuur, voel de liefde branden en slik mijn tranen met een brok weg. Diep van binnen sterf ik met elke stap die ons verder van elkaar verwijdert een beetje meer. Open je hand en laat de zijne los. Draai je om, ren op me af en ik zal je voorhoofd kussen, mijn armen openen voor jou, zo wijd als ik maar kan. Samen kunnen we het aan. Maar je kijkt niet eens meer om.

Ik sla mijn ogen ten hemel en fluister bijna geruisloos: 'help'. Maar het blijft stil, ik krijg geen antwoord.

 

Ik ben M, Ik schrijf mijn verhalen onder een ‘schuil medeklinker’, dan durf ik te schrijven over wat ik (nog) niet hardop zeg: ik ben een vrouw die op vrouwen valt. Bovenstaand liefdesverdriet is inmiddels 'ouder zeer', maar zeker niet vergeten. Desondanks blijf ik geloven in de liefde. Ik schreef al eerder Undercover 'potje' en Gelukkig niet met mij. Bedankt voor het lezen & voor nu een warme groet!


Recente blogposts

Alles weergeven
Vind je een reactie ongepast?
Meld het!
Vind je een reactie ongepast?
 
Meld het!
samen zijn wijdekerk
bottom of page