Anoniem.
Beste Dominee,
Het is een tijd geleden dat wij elkaar voor het laatst gezien hebben. Wij hebben elkaar niet vaak gezien, alleen op gezamenlijke familieaangelegenheden. Ik ben het broertje van jouw schoondochter. Laatst heb ik jouw naam zien staan op een lijst. Je weet over welk document ik het heb, de Nashville-verklaring. Ik spreek tot jou niet in de verstandshouding dominee-kerkganger of theoloog-niet-theoloog of vader van mijn zwager-broertje van van je schoondochter, maar in de verstandshouding mens-mens, man-man, christen-christen. Jij hebt in die verklaring mij beledigd en ik wil via deze brief aan jou laten weten wat jouw handtekening met mij doet.
Deze verklaring komt voor mij niet onverwacht, gezien het Reformatorisch Dagblad enkele maanden geleden bepaalde oproepen deed over standpunten over LHBTIQ. Toch laat deze verklaring een blauwe plek achter in mijn ziel. Blijkbaar word ik niet gezien als een goede christen, terwijl indirect wordt beweerd dat de opstellers en ondertekenaars wel goede christenen zijn. Dan rijst de vraag: wat maakt mij slechter en jou beter? Wie beoordeelt dat? De kerk? Ik? Jij?
Nee, niemand van ons. God beoordeelt en/of veroordeelt ons. Tot die tijd kan ik alleen mijzelf blijven, om niet tegen mijzelf te liegen. Ik kan jou verzekeren dat het erg vermoeiend is om je anders voor te doen dan je bent. Het is simpelweg niet te doen om je eigen seksuele gevoelens te onderdrukken in de hoop om een beter christen te zijn. Ik geloof dat liefde niet onderdrukt kan worden. Wat ik voor mannen voel is liefde. Zoals jij van jouw vrouw houdt, zo houd ik van een man – ook al heb ik hem nog niet gevonden. Ik heb 24 jaar lang geprobeerd het gevoel te onderdrukken, maar ik kan nu eenmaal mijn seksuele gerichtheid niet veranderen. Het is een onderdeel van mijzelf. Ben ik dan ziek? Misschien wel, maar ik geloof het van niet. Ik vertrouw er volledig op dat ik niet ziek of niet fout ben, dat is mijn vertrouwen op God. Ik geloof immers dat God de Schepper is en dat Hij mij heeft gemaakt zoals ik ben, ondanks alles. Kan jij ermee leven dat ik ben zoals ik nu ben? Ik kan dat in ieder geval wel, ik heb er vrede mee.
Ik weet dat in een kast vechten tegen jezelf veel pijn en littekens met zich meebrengt. Dit heb ik zelf ervaren. Vechten in een kast zorgt voor beschadigingen in de ziel en in de relatie tot God. Kan er genezing van die beschadigingen zijn? Ja, door uit de kast te komen, door te zeggen dat de seksuele gerichtheid van de norm afwijkt en dat je deze afwijking accepteert. Dat is een grote stap. Daar is veel geloof, hoop en liefde voor nodig. Afwijzing is het laatste wat mensen met een andere seksuele gerichtheid nodig hebben. Is het niet duidelijk genoeg dat een kwetsbare groep niet zit te wachten op afwijzing? Is het niet duidelijk dat zij liefde nodig hebben van een medemens? Ik ben een van hen. Het zien van jouw naam op de lijst komt op mij over alsof jij ons afwijst, alsof jij mij afwijst, terwijl wij op een bepaalde manier familie van elkaar zijn. Misschien denk je: ik wil niet afwijzen, dat is niet mijn bedoeling. In dat geval vraag ik mij af of jij sociaal vaardig genoeg bent om een boodschap over te brengen op een doelgroep. Jij bent een dominee, jij kan beter dan dit.
Nu ben ik na 2 jaar gelukkiger omdat ik voor mijzelf een manier heb gevonden om homoseksualiteit en christen-zijn te combineren. Voor mij werkt dat, terwijl ik mensen ken die er nog steeds mee worstelen. Ik date veel, soms doe ik zondige dingen en soms maak ik fouten in het combineren van homoseksualiteit en christen-zijn. Dat weet ik dondersgoed. Ik heb geen verklaring uit Nashville nodig om mij dat te laten vertellen. Wat ik nodig heb is steun van LHBT’ers en van christenen die zeggen dat ik meer waard ben dan de fouten die ik maak, die mij respecteren als een kind van God. Net zoals jij ook een kind van God bent, waardoor wij broeders zijn.
Wij zullen betreft seksuele gerichtheid nooit met elkaar eens zijn, maar toch moeten wij samen leven op deze aarde en in de hemel. Ik vertrouw op God, Jezus en de Heilige Geest. Ik weet dat Hij mij accepteert, zoals Hij ook jou accepteert. Ik geloof dat wij – ik als homo en jij als hetero – elkaar moeten accepteren.
Met vriendelijke groeten,
