Sija Schorel.
Na een periode van voorbereiding was het zo ver, zaterdag 6 oktober 2018: De tweede 'Wij de kerk'-dag. Deze dag werd gehouden in de Johanneskerk te Amersfoort. Als teamlid, met de bijnaam Oma, van 'Wij de kerk' (Sija Schorel) begon die dag best wel vroeg. Om 9.05 uur met de trein naar Amersfoort waar ik van het station werd afgehaald door Esther en Esther, lief hoor.
In de kerk aangekomen kon ik aan mijn taak beginnen aan de tafels inschrijven voor de diverse workshops.
- Op de praatstoel over zelfbeeld en aanvaarding
- Speedmeet
- 'Wij de request' m.b.t. het gebed
- Scheppen (kreatief)
- 'Ouderschakel' voor ouders van LHBT-ers
- Dans
- 'Experience' rondom de kracht van woorden
- 'O(n)verdraagbaar' m.b.t. seksualiteit en coming-out
Rond 11.00 uur begon het dagprogramma. Miranda heette iedereen hartelijk welkom en gaf het woord aan ds. Judith met als kern 'liefde' naar elkaar. Wat ik deze dag vaker hoorde was de afkorting G.E.K. (Gods Eigen Kind). Wat mij hierbij bijzonder raakte en waarom ik best een traantje moest laten was dat wij elkaar allemaal een knuffel gaven. Die éénheid die ik toen voelde was hartverwarmend. Na het zingen van Maurike en Ellie was het tijd voor de workshops.
Ik had gekozen voor 'wij de request' m.b.t. het gebed. Omdat ik dit al eens eerder had gedaan, ergens anders, is dit de bedoeling: Vraag aan je buurman of buurvrouw of hij of zij samen in de spiegel wil kijken. Er lagen spiegels die rondgingen waarin we even moesten kijken. Naar aanleiding hiervan moesten wij iets opschrijven waar wij voor konden bidden. Het blaadje waar je de voorbede op schreef doorgeven aan de persoon naast je. Na over die voorbede met elkaar in gesprek te zijn geweest gingen we met elkaar bidden. Dit was een prachtig moment door de openheid van de gesprekken. Heel verdrietige maar ook mooie momenten werden gedeeld.
Tijd voor de lunch. Een uitgebreide lunch met soep, broodjes, hartige muffins, fruit, stokbrood,
en smeerseltjes.
Na de lunch tijd voor de tweede workshop, dans. Ondanks mijn leeftijd (73) wilde ik hieraan toch meedoen. Aan wat ik nog kon deed ik mee. En het was geweldig te merken dat ik toch nog aardig wat mee kon doen. De dansbewegingen waren o.a.: beschermen, schuilen, kracht naar aanleiding van Psalm 91. Tussendoor werden stukjes uit die Psalm gelezen om de bewegingen toe te lichten. De reactie van hen die meededen was, dat als die Psalm 91 nu in de kerk gelezen wordt, wij terug zullen denken aan deze dag.
De afsluiting van deze dag hield priester Mattias Johannes. Hierna werden door Miranda allen die een workshop hadden gepresenteerd bedankt voor hun inzet met een heideplant ('Wijdeplant') Na nog een drankje en een hapje was deze tweede 'wijdekerk'-dag een topdag voor Oma.
Na het opruimen met een groep uit eten. Door een festival in Amersfoort was het overal erg druk en voor 20-25 mensen moeilijk een plek te vinden maar het positieve is dat we een plek hebben gevonden. Veel nagepraat en gelachen, weer naar het station gebracht en om 21.28 uur de trein terug naar Rotterdam CS waar ik rond 22.30 arriveerde en een kwartier later was ik thuis!
Wat een indrukken heb je na zo'n dag? Ik ga niet zielig doen en ach en wee zeggen, maar op zo'n moment kan je al je indrukken niet delen. Je gaat in gebed en praat met God, die hoort. Na een vermoeiende, maar overweldigend mooie dag ben ik dankbaar dat ik mij als Oma van 'Wijdekerk' mij nog mag en kan inzetten voor de acceptatie van LHBT-ers. Dankbaar
