Hanneke Zomer.
Soms heb je van die terugkerende dromen, zoals dat je valt, of dat je naakt bent in gezelschap en dat je kleren verdwenen zijn. Meestal betekent dat zoiets als ‘je bent bang om de controle kwijt te raken’ of ‘je hebt moeite met kwetsbaar zijn’. Niet zo heel ingewikkeld en ook nogal wiedes; wiens hobby’s zijn dat wel? En soms heb je van die dromen die je meeneemt je dag in, dat je op je werk nog half met je hoofd in je droom zit. Deze droom is ook zoiets. Ik neem hem mee als mijn dag begint, ik neem hem mee naar mijn werk, en eigenlijk koester ik hem ook.
Mijn droom is dat mijn kerk, de kerk, gaat zeggen waar ze voor staat. Afgelopen week was de wereldwijde Coming Out Day. Afgelopen dagen waren de Regenboogdagen in Enschede. Wat een prachtige gelegenheid om hier als kerk ook aandacht aan te geven, dacht ik. Ik vond het dan ook een gemiste kans dat dit in mijn kerk vanochtend niet genoemd is. En direct vond ik dat dat eigenlijk wel een understatement is. Van alle plekken op de wereld, van alle gemeenschappen die er zijn, zou de kerk bij uitstek de plek moeten zijn waar alle LHBT+'ers zich verzamelen, of naar toe vluchten. Jezus tolereerde diversiteit niet, hij vierde het. Kijk naar zijn gezelschap; wat een bonte verzameling van hoogopgeleiden, laagopgeleiden, prostituees, frauduleuze accountants, etcera. Als kerk zouden we niet moeten kijken naar hoe ingewikkeld exegetisch verschillende vraagstukken zijn, we zouden allereerst onze armen moeten openen. Als er Iemand was die níét ongevraagd Bijbelteksten naar je hoofd slingerde, was het Jezus wel. Waarom doen zoveel kerken dat dan wel?
En als je dan toch met Bijbelteksten wilt gooien, wil ik graag een mooie uitspraak met je delen, uit de mond van een Britse priester. Deels in mijn eigen woorden: “In Deuteronomium vertelt Mozes aan het volk dat mannen van wie de testikels zijn beschadigd of weggenomen de eredienst van de Heer niet mogen bijwonen. In Jesaja staat vervolgens: ‘de eunuch die mijn sabbat in acht neemt, die keuzes maakt naar mijn wil, die vasthoudt aan mijn verbond, hem geef Ik iets beters dan zonen en dochters, een gedenkteken en een naam in mijn tempel en binnen de muren van mijn stad.’ Het laat zien dat de Bijbel met zichzelf in debat is en dat mensen die het boek, vers voor vers, letterlijk nemen niet begrijpen hoe het werkt.” (Volkskrant, 29 september 2018)
Een goede vriend van me vertelde me dat hij nog altijd bezig is met zijn zoektocht naar een kerk waar hij mag zijn wie hij is. Hij vertelde me wat nog altijd zijn eerste gedachte is, als hij waar dan ook een kerk binnenloopt: ‘Mag ik hier wel zijn? Zullen ze me accepteren?’ Het deed me zoveel pijn en ik heb er wakker van gelegen. Zou Jezus bij de deur van de kerk hebben gestaan om mensen te weren? Zou Hij het oké vinden dat we eisen stellen voordat mensen ‘lid mogen worden’. Ik denk niet dat Jezus überhaupt in lidmaatschappen dacht, en ik denk al helemaal niet dat Hij mensen tweederangs burger liet zijn. Je hoort erbij. Sterker nog, zonder jou zijn we niet compleet.
En je hoeft van mij niet hetzelfde te denken, het laatste wat we moeten willen is een gedachtenpolitie. Nee, het is juist andersom. Laten we accepteren dat iemand al gelovend en zoekend tot een andere conclusie kan komen, of lang blijft zoeken. Echte liefde is elkaar ruimte en vrijheid gunnen. Dat betekent dat je in een kerk niet een ander kunt dwingen voor het homohuwelijk te zijn. Maar andersom ook zeker niet, en daarin hebben we wat goed te maken: je kunt elkaar niet dwingen tegen het homohuwelijk te zijn. Ik denk dat we dan als kerk een beter alternatief hebben dan wat de samenleving lijkt te bieden; óf je bent zo intolerant dat je iemand in elkaar timmert omdat hij of zij liefheeft, óf je noemt mensen achterlijk die niet hetzelfde vinden als jij. Verschil is winst.
Mijn droom is dat we het glas heffen op een liefdevolle maaltijd aan een brede uitschuifbare tafel, waar iedereen kan aanschuiven. Zodat we met z’n allen een grote God kunnen ontmoeten, bij wie zelfs Jenny Douwes en Jerry Afriyie samen een bak pepernoten leeg kunnen eten. En dat we net als vanochtend kunnen zingen: “Here we are God, shake our nation, all we need is your love.”
PS. Vervang LHBT+ door al het andere wat afwijkt van onze zeer geliefde maar vaak waardeloze en schadelijke normen en het verhaal blijft hetzelfde.
NB: Toen de gastvrouw en andere gemeenteleden uit mijn kerk deze droom lazen, gaven ze aan dat het niet genoemd is omdat ze niets wisten over de regenboogdagen. Ze delen de droom helemaal en willen graag in gesprek hierover, want zij (wij) willen niets liever dan een open kerk zijn voor iedereen. Het gesprek komt op gang en er gaan mooie dingen gebeuren, daar vertrouw ik op.
