Frank en Frans.
We zijn Frank en Frans, getrouwd, en wonen sinds 1993 in Roermond. Frank is geboren in Düsseldorf en is evangelisch (protestants). Ik ben van oorsprong katholiek en sinds 10 jaar protestants. Het uitschrijven bij de katholiek kerk was niet eenvoudig, ze weigerde elke medewerking. Via de landelijke ledenadministratie is het gelukkig toch gelukt.
Frank heeft een auto-immuun ziekte (Sarcoïdose) die een behoorlijke impact op zijn gezondheid en het dagelijks leven heeft. Het geloof geeft hem de nodige steun om met deze ziekte om te gaan.
Niet gewenst in de Kerk
Eerst hebben we in het katholieke Limburg steun gezocht bij de katholieke kerken in Roermond. De kerk waar we op zaterdagavond naar toe gingen was een kille, koude kerk waarin meestal een tiental mensen aanwezig waren die ongeïnteresseerd in de kerkbanken zaten. Werden we opgemerkt, keken ze je aan met een afkeurende norse blik.
We zijn ongeveer een jaar naar deze kerk gegaan, we hadden echt het gevoel dat we in deze kerk niet gewenst waren. We konden voor of na de mis geen contact krijgen met de mensen in de kerk, we voelden ons als melaatsen.
Gemis
Hierna zijn we een hele tijd niet meer naar een kerk geweest, in de tussentijd ging het met Frank steeds een beetje slechter. Hij miste het contact met de kerk en de steun in het geloof, die hij zo nodig had. We waren echt zoekende in de woestijn.
Natuurlijk waren wij welkom
Toevallig hoorde we rond 2005 dat er een oecumenische dienst was in de protestantse kerk in Roermond. Ik - toen nog als katholiek - en Frank als protestant hoorden als een oecumenisch koppel hier toch prachtig bij! We kunnen ons deze dienst nog goed herinneren, het was een mooie en inspirerende dienst. Na enkele weken vertelde Frank mij dat hij een e-mail naar de dominee had gestuurd met de vraag of we als homokoppel ook welkom waren. Ik dacht nog, dit wordt niets, de protestanten zijn toch nog behoudender en strenger in hun geloof dan de katholieken? Dit viel tegen, we kregen vrij snel een reactie van de dominee. Natuurlijk waren we welkom in de Minderbroederskerk, hij was verbaasd dat we dit niet wisten. Ik was ook verbaasd en blij.
Tijdens de eerste kerkdienst wisten we niet wat ons overkwam. De kerk was redelijk vol, de mensen zongen uit volle borst de liederen, de preek was echt inspirerend, en er was gezellig koffie en thee drinken na de dienst. We werden bij binnenkomst hartelijk begroet, na de kerkdienst kwamen de mensen naar ons toe om kennis te maken. Wat was dat een verschil met de katholieke kerk. We merkten, dat de meeste mensen heel open waren en geen probleem hadden dat we als koppel naar deze kerk wilden komen. We voelden ons direct thuis!
Een kleine minderheid
Het is natuurlijk niet allemaal rozegeur en maneschijn, er zijn ook mensen in de kerk die het afkeuren dat we als twee mannen getrouwd zijn. Er is echter een heel duidelijk verschil, door de meeste katholieken word je letterlijk op je geaardheid aangevallen. Bij de protestanten merken we dat je, ofschoon men het soms afkeurt, in je waarde gelaten wordt. Gelukkig is het aantal mensen in de kerk die onze levenswijze niet oké vinden een kleine minderheid.
Onze Oase
Dit verschil hebben we in 2012 duidelijk gemerkt, Frank had in april 3 beroertes. We hebben toen heel veel steun en medeleven gekregen van de mensen van de kerk. De dominee is meerdere keren op bezoek geweest in het ziekenhuis. Tijdens de revalidatie had Frank een lint met wel vijftig kaarten met steunbetuigingen van de gemeenteleden. Van de buurt waar we wonen, bijna geheel katholiek, geen enkele kaart. Niemand vroeg hoe het ging, ze keken allemaal de andere kant op. Gelukkig hebben we onze oase in de woestijn gevonden.
Frank en Frans, thuis in de protestantse gemeente Roermond. De predikant van de protestantse kerk Roermond vertelde hier al eerder haar verhaal.
