Miranda Terpstra. Interview met Thony.
Onlangs stond Thony met een interview op gay.nl, waar ik geraakt werd door zijn openhartigheid over het feit dat zijn hart een andere keuze heeft gemaakt dan de eerdere keuze voor een celibatair leven. Het feit dat hij de moed verzamelde om op eerdere interviews terug te komen, maakte dat ik benieuwd ben naar deze jongeman. En aangezien de media na dit tweede interview op gay.nl niet zorgvuldig met hem zijn omgesprongen, wilde ik hem graag zijn eigen stem geven en zijn hart laten spreken. Ik ben dankbaar voor zijn gegeven vertrouwen en ik heb Thony ervan verzekerd dat geen enkel verhaal op WijdeKerk wordt geplaatst, als de persoon over wie het gaat er niet voor honderd procent achter staat. De schrijver of geïnterviewde is bij ons om die reden altijd de eindredacteur. Onder deze voorwaarde begon ons gesprek.
Een mens is veelzijdig
Homoseksualiteit speelde in de eerste periode van mijn leven als ‘homo uit de kast’ een grote rol. Maar het laatste jaar gaat het voor mij veel meer over andere zaken in mijn leven. Seksualiteit en homo zijn is een fractie van mijn zijn. Ik ben me meer gaan richten op wat ik kan doen in de wereld. Daar ligt nu mijn focus. Een mens is veelzijdig. Ik ben ergens dankbaar dat het proces is gegaan zoals het is gegaan. Ik heb met mijn 21 jaren al de nodige ervaring en inzichten die nuttig zijn voor mijn verdere leven en die maken dat ik in vrijheid mijn keuzes kan maken met God.
Ik had me er toentertijd zelf niet in verdiept
Ik ben opgegroeid in kringen waar ze een heel duidelijke visie hadden, namelijk dat God ‘de praktijk’, zoals dat werd genoemd, niet goed zou keuren. Ik had me er in die tijd zelf niet in verdiept. Ik nam toen aan wat er om mij heen werd verteld. Toen ik voor God wilde leven, ben ik daardoor gaan geloven dat ik mijn seksualiteit inderdaad niet in de praktijk mocht brengen. Ik was zo vol van de verandering dat ik een relatie in die zin ook niet miste. Ook had ik daarvóór een relatie gehad die mij niet zo lekker zat, dus ik ervoer wel een soort rust. Daarnaast zat ik in jongerengroepen in de kerk en in bijbelgroepen, en daar was het gezellig en goed.
Voor mijn ouders was het wel oké dat ik homo ben
Het is niet zo dat mijn ouders mij dit zo hebben ingeprent. Er werd eigenlijk nooit over het onderwerp of over de visie gesproken, ook niet in de kerk waar ik ben opgegroeid. Het was een evangelisch orthodoxe gemeente. Toen ik uit de kast kwam, werd er uiteraard wel over gesproken. Mijn ouders waren niet heel negatief, ze hadden het al wel door, in die zin was het geen schok voor hen. Voor hen was het wel oké dat ik homo ben. Er was qua overtuiging wel verschil tussen mijn vader en moeder. Moeder geloofde dat een relatie niet kon, maar mijn vader was hier nuchterder in. Inmiddels is mijn moeder, door veel te lezen en door een gespreksavond over homoseksualiteit en geloof, veel milder geworden. Ik zou thuis nu welkom zijn als ik een relatie krijg, daar ben ik erg dankbaar voor.
Ik ben iemand die leert door ervaring
Toen ik uit de kast kwam, had ik wel contact met mannen, maar er was geen serieuze relatie op dat moment. Die periode is goed geweest, en ook is het goed dat ik die scene achter me heb gelaten. Ergens ben ik dankbaar voor alle ervaring, ik weet nu wat goed is voor mij en wat niet. Zo kijk ik eigenlijk op alles terug. Ik ben duidelijk iemand die leert door ervaring en door tegen de lamp aan te lopen. Ik heb al grote lessen mogen leren.
Mijn overtuiging toentertijd om celibatair te leven
Na mijn bekering en toenmalige overtuiging dat het celibaat de weg was, werd ik geïnterviewd door Beam. Alle media hebben dit toen razendsnel opgepikt en al snel stond ik in vele kranten en op verschillende platforms op sociale media. Het overkwam me, maar ik ben er wel op ingegaan. Bij Jinek was ik ook te gast. Ik was toen 19 jaar. Toen had ik er geen moeite mee, ik zat zo in de kerkelijke gemeenschap, die voelde ik om mij heen staan. Dit ervaarde ik als steun. Alle commotie en het commentaar hadden geen invloed.
Ik wil niet meer doorschieten in uitersten
Achteraf was ik liever niet zo in de media terechtgekomen. Ik had dit bij mijzelf mogen houden en in rust mijn eigen ontwikkeling ruimte mogen geven. Ik was natuurlijk nog jong en ik was impulsief en aan het zoeken naar mijn identiteit. Dat is de reden dat ik dit nu ook wil delen, omdat ik een genuanceerder beeld over mijn geloof en homoseksualiteit heb gekregen. Via sociale media is er nog veel over mij te vinden en daarom wil ik graag mijn geloof en leven van nu daarnaast zetten. Ik zie het als een uiterste, zoals ik toen in het geloof stond en ook als een uiterste, zoals ik daarvoor in de homoscene verkeerde. Ik wil op deze weg vanuit rust verder groeien. Ik wil niet meer doorschieten in uitersten. Ik vind het fair tegenover mensen die kunnen denken dat ik de overtuiging met betrekking tot het celibaat nog heb, om eerlijk aan te geven dat dit niet meer geldt. En daarom deel ik hierbij openhartig over mijn proces. Ik heb dit alles eerst goed met vrienden overlegd, zij steunen mij hierin.
Ik voel mij schuldig
Ik voel mij erg schuldig dat jonge gasten nu nog mijn filmpje als voorbeeld te zien krijgen, terwijl ik dat voorbeeld niet meer ben. Ik zeg daarmee niet dat het celibaat voor niemand een weg kan zijn. Dit kan enkel en alleen als dit echt vanuit iemands hart komt, zonder dat dit wordt opgelegd of verwacht of beïnvloed door een omgeving die één visie aanhangt. Jongeren moeten de keuze krijgen om vanuit het hart hun weg hierin te kunnen zoeken. Die keuze vanuit vrijheid hoeft niet ongezond te zijn. Ik dacht dat ik hier een vrije keuze in maakte, maar achteraf heeft de omgeving wel degelijk invloed gehad op die keuze. Ik had toen nog niet de inzichten die nodig zijn om werkelijk een persoonlijke hartenkeus te maken.
Het proces van mijn verandering qua overtuiging
Een jaar geleden, toen kennissen van mij op vakantie gingen, paste ik op hun huis, dat in een prachtig park ligt. Dit was zo’n anderhalf jaar na alle mediagekte. Ik had daar echt rust en stilte. Op een mooie zomeravond in die voortuin kon ik nadenken en met God spreken. Toen is er een knop omgegaan. Ik bedacht me: "Ik heb nu in twee verschillende werelden geleefd, maar hoe wil ik nu leven in plaats van de twee uitersten?" Ik wilde dat anders, maar hoe dan? Ik ben nu in dat proces bezig.
Ik ben uit de kerk gegaan en bij de bijbelgroepen weggegaan, om mijzelf de ruimte te gunnen om te ontdekken wat ik nu zelf wil. Wel ga ik nog steeds elke maandag naar een bijbelleesgroep van het Leger des Heils. Dit is een interkerkelijk groep waarmee ik samen in de Bijbel lees en bid. Daar kan ik volledig mijzelf zijn, dit juist omdat er ook evangelische christenen zitten, en gereformeerden, bijvoorbeeld. Daar voel ik me erg op mijn gemak. Ik ben zelf geen lezer, ik kom in gesprek met anderen en met God tot inzicht. Mensen met wijsheid en levenservaring. Een man aan wie ik heel veel heb gehad is ds Peter Gerrets. Ik heb een lang telefoongesprek met hem gevoerd en heel wat over en weer bericht via sociale media. Er gaat zoveel van hem uit. Dat heeft meer betekend dan welke Bijbelstudie ook. Ik toets overigens wel alles aan de Bijbel. Zo ben ik mij zekerder gaan voelen over het standpunt dat ik wil leven met een openheid naar eventueel een duurzame trouwe liefdesrelatie.
Mijn toekomstbeeld
Ik wil graag op termijn een duurzame en trouwe liefdesrelatie. Ik ben er niet actief naar op zoek of mee bezig. Ik ben dankbaar dat ik de rust ook in mijzelf heb gevonden en ik wil vanuit die rust kijken of er iemand op mijn pad komt. Ik geloof wel, dat als er iemand voor mij is, dat dat dan goed komt en we op elkaars pad worden gezet. Als ik zelf erg actief op zoek ga, gaat het nog weleens mis, is mijn ervaring geweest. Dus ik vertrouw hierin op God.
Ik dacht de waarheid in pacht te hebben
Mijn proces is een grote les geweest. Toen ik nog heel radicaal was, heb ik in een inloopwerk voor daklozen en verslaafden gewerkt. Ik heb veel hart voor eenzame mensen en mensen die buiten de maatschappij vallen. Dat hart daarvoor is meer geworden toen ik mezelf de ruimte gaf voor mijn eigen geestelijke zoektocht. Daarvóór dacht ik zelf de waarheid in pacht te hebben. Nu ben ik veel meer vragen gaan stellen en zie ik ook de waarde van luisteren. Mijn liefde is dus gegroeid, en ook de ruimte voor andere mensen. Ik zie daar mijn missie, om er voor hen er te zijn. Voorheen was ik meer bezig binnen de kerk en nu meer daarbuiten, naar de samenleving en naar de mensen toe.
Mijn relatie met God
Ik heb nooit een heel duidelijk godsbeeld gehad, dus daar is ook niet veel in veranderd. Wat wel veranderd is, is dat ik nu meer zoekende ben in het geloof. Ik communiceer wel met God en ik bid door de dag heen. Daarin ervaar ik wel Zijn rust en daarin ervaar ik Zijn betrokkenheid op persoonlijk niveau. Het doet mij goed met Hem bezig te zijn, maar ik kan God niet heel concreet omschrijven. Waar ik momenteel Gods rust ervaar is in rustgevende muziek met natuurgeluiden. Ik kan ook erg genieten van de natuur en daar ontmoet ik God ook. Daar ervaar ik Hem meer dan in de Bijbel, dat vind ik soms nog verwarrend. Ik zoek het vooral in relatie met Hem. Ik word helemaal rustig als ik in gesprek ben en met Hem ben.
Voor de jongeren die nog uit de kast willen komen
Aan de jongeren die nog uit de kast willen komen, zou ik willen meegeven dat je echt niet eerst alle antwoorden op een rijtje hoeft te hebben, om vanuit ontspanning je leven te leven. Ga niet geforceerd zoeken of uitpluizen, maar vanuit rust en communicatie met God en blijf afgestemd op Hem. Als je de intenties van je hart zuiver houdt, geloof ik dat de andere zaken dan ook op Zijn plek vallen.
Wat doet alle media-aandacht en kritiek ook nu weer met mij?
Ik heb een stukje Zeeuwse nuchterheid, of anders gezegd: ik heb een gladde rug waar alles snel vanaf glijdt. Ik neem meningen wel serieus en luister naar mensen. Maar ik koppel meningen los van wie ik mag zijn. Ik ken mijn motivatie om het verhaal te delen. Het is nooit mijn bedoeling om anderen te kwetsen. Ik deel mijn hart en zoeken hierin om eerlijk te laten zien waar ik nu sta, nu het celibaat niet mijn weg blijkt te zijn. Gesprek met oprechte mensen zie ik als waardevol, ongeacht hun blik op mij. Ik sta altijd open voor gesprek en ook voor kritische vragen. De rest van de meningen raakt mij niet zo. Goes heeft een hechte gemeenschap, het is er heel gemoedelijk en iedereen is betrokken bij elkaar. Dus een artikel zoals het eerste interview doet ook veel in de gemeenschap. Daarom wil ik ook nu eerlijk zijn naar hen. Voor mij is het belangrijk dat het fijn is waar ik leef.
Er mag meer openheid komen binnen gemeenten
Het verbaast mij hoeveel ik voorgangers nog hoor zeggen, dat er bij hen geen homo’s in de gemeente zijn. Als je dat blijft zeggen, dan durven ze zeker niet naar buiten te treden. Er mag veel meer openheid komen en veiligheid worden gecreëerd, zodat mensen hun geaardheid durven te bespreken. Er is begripvol gesprek nodig, en een luisterend oor. Dit voorkomt veel opgekropte gevoelens. Aan de visie van een gemeente kom ik dan nog niet.
Het hele gebeuren heeft wel wat gedaan met mijn eigenwaarde. Ik heb mezelf en mijn waarde door dit alles goed leren kennen. Het heeft me gebracht bij wat ik mag betekenen in de wereld. Ik ben een geduldig en zorgzaam iemand, blijkt nu, terwijl ik eerst iemand was die altijd maar druk bezig was. Het heeft mij bij mijzelf gebracht, bij wie ik mag zijn en wil zijn in de wereld.
Thony weet wat een media-circus met je kan doen. Allereerst was er de commotie rondom zijn interview in BEAM - EO-Jongeren in 2015, waar hij vol overtuiging aangaf celibatair te willen leven. Daarna een wervelstorm op social media en te gast bij Jinek. En afgelopen augustus 2017 zijn interview voor Gay.nl, waarin hij aangaf van overtuiging veranderd te zijn. Ook dit werd opgepikt door sociale media, en iedereen heeft er wel een mening over. Thony gaf ons, na opnieuw veel mediacommotie, zijn vertrouwen voor een openhartig interview en een kijkje in zijn hart.
