Arjanne Burger. Interview met Marita.
Marita, kun je iets over jezelf vertellen? Tegenwoordig is het belangrijkste antwoord op deze vraag, dat ik Gods dochter ben. Heel lang zou ik dat niet als eerste hebben genoemd omdat ik daar niet zo zeker van was en het besef wat dat betekent groeit nog steeds. Ik ben getrouwd met Henry en moeder van 4 kinderen van 23, 21, 14 en 11. En ik ben een zoeker, een denker. Mijn passie is 'relatie herstellen tussen God en mens’. Dat klinkt wat hoogdravend, want ik geloof dat God dat veel beter zelf kan. Maar op de een of andere manier ervaar ik telkens, dat Hij het juist via ons wil doen. En daarin ben ik altijd aan het zoeken … hoe dan; hoe kan ik voor iemand de weg wat makkelijker maken? Hoe kan ik een lichtje maken in iemands diepste duisternis? Soms vind ik dat God veel te lang op Zich laat wachten en echt Zelf over de brug moet komen. Al ben ik me dan ook bewust van ons beperkte denken. God is altijd groter. Het loopt Hem niet uit de hand al zien wij iets heel anders. Ik richt me dan daarop. Ik ben een coach opleiding gaan volgen omdat ik graag wat professionele handvatten wilde om dat wat ik het liefste doe, nog beter te doen. Marita, je bent getrouwd met een man. Waar komt je bewogenheid voor LHBT’ers vandaan Het eerste moment in mijn leven waarop ik gedwongen werd na te denken over homoseksualiteit was toen een vriendin van mij 22 jaar geleden vroeg of ze nog wel op mijn zoontje mocht passen nu ik wist dat ze lesbisch was.... Een kwartje denderde neer. Ik had geen idee. Ik vond het slim dat ze hun bedden naar één kamer hadden versjouwd en zo een woonkamer in een voormalige slaapkamer hadden gecreëerd. Ze hadden samen met mij op de Bijbelschool in Zeist gezeten. En ze hadden nu kamers gehuurd naast elkaar. Ik had nooit eerder mensen ontmoet die zo liefdevol en onbaatzuchtig waren als zij. Wat had ik daarvan te vinden? Moest ik er wat van vinden? Ik wilde er niks van vinden. Ik heb iets gezegd als: "… eeeehhh … ik denk dat het niet helemaal de bedoeling was maar jullie veranderen er niet door voor mij." Misschien is het daar begonnen. Ik ben opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten waar duidelijk werd gecommuniceerd hoe je over homoseksualiteit moest denken. Dat was voor mij niet per se een leidraad. Of het wel of niet de bedoeling is, heeft nog lang nagefluisterd in mijn hoofd. En het is opnieuw gaan fluisteren... Je trekt nauw op met mensen uit deze groep. Hoe is dat, en wat merk je?
Ik merk kwetsbaarheid: vaak heeft iemand al zo oneindig lang nagedacht over zichzelf voor hij of zij er met iemand anders over gaat praten. Dit heeft zoveel gekost. Ook merk ik gelatenheid. Als je zoveel afwijzing hebt ervaren, raak je eraan gewend dat mensen wat van je vinden, en zeggen hoe je zou moeten leven. Ik voel dan een strijdvaardigheid die de persoon zelf niet (meer) voelt. Soms praat ik met mensen die een broer of zus hebben die LHBT’er is. Of ik hoor hoe moeilijk ouders het hiermee hebben. Als ik dan de vraag stel “Kijk eens diep in je hart; wat gun je hem of haar?”, krijg ik altijd een antwoord als: 'Ik gun hem of haar iemand om het leven mee te kunnen delen in liefde en verbondenheid.' Vaak stel ik daarna de vraag: 'Zou God dat niet willen dan? Ben je lankmoediger dan God?' Misschien komt het oordelend over. Dat bedoel ik niet. Ik stel mezelf ook dat soort vragen. Wat maakt het voor de LHBT'ers extra moeilijk? Ik denk dat het extra moeilijk is voor LHBT’ers als ze mensen ontmoeten die hen met Bijbelteksten erbij hun overtuiging vertellen. Dat is wat ik hoor uit verhalen. Ze voelen zich vaak al zo alleen, en die overtuiging hebben ze al vaak genoeg gehoord. Ik noem het bewust overtuiging omdat een overtuiging van mensen moeilijk te veranderen is. Ik vraag me zelfs af of de Heilige Geest daar nog bij kan. Natuurlijk kan Hij dat maar misschien niet zonder dat wij Hem daar toestemming voor geven. Als we de bijbel lezen vanuit onze overtuiging, zal er niets veranderen. Pas als we het loslaten en zoeken naar de liefde in de woorden die je leest, krijgt Gods Geest ruimte. Hoe zouden we lasten kunnen verlichten? Allereerst door bescheidenheid en respect. Bescheidenheid omdat het iemands persoonlijke worsteling is. Laat het dat ook zijn. We zoeken allemaal naar onze identiteit en de antwoorden liggen in iemand zelf, daar waar Gods Geest in iemands hart fluistert. Maar soms zijn er zoveel oorverdovende stemmen die die zachte stem overschreeuwen. Het is waardevol als iemand je toelaat in die worsteling. Daarom is respect belangrijk. En misschien kun je iemand helpen die stemmen te ontwarren. Zodat ze Gods stem weer gaan verstaan. Je bent christen. Welke rol speelt het geloof voor jou in de sessies die je doet?
Ik geloof dat iedereen geliefd is. En dat God rust, vrede, vrijheid en ruimte wil geven. Vaak wordt dat belemmerd door onszelf. Daarom is het nodig dat we gered worden van onszelf. De komst van de Here Jezus was nodig, om ons te laten zien wie God is en wie wij mogen zijn. Want dat zijn we vergeten. Ik ben aan het leren om door de juiste vragen te stellen, iemand te helpen zelf ontdekkingen te doen. Want iets wat we zelf ontdekken, motiveert pas echt. Soms ben ik te enthousiast en wil ik het iemand bijna naar binnen duwen. Het besef dat het Gods wereld is en Gods mensen zijn, geeft ontspanning. Hoe beleef jij zelf het geloof?
Het geloof is de vaste grond onder mijn voeten. Het is een leidraad. Het helpt me om verder te kijken dan mijn omstandigheden. En het geeft me het vertrouwen dat het goed komt. Wat zou je willen meegeven aan homo’s?
Weet dat je geliefd bent. Zoals je bent. God kent je. Hij heeft je zelf gemaakt. Laat God groter zijn dan de Bijbel. Laat Hem spreken in je hart. Hij gaat je niet helpen iemand anders te worden, dus laat Hem jou laten zien wie je mag zijn. In mij fluistert het door wat het toen al deed: Wat is 'niet de bedoeling'? In mijn ontmoetingen met LHBT'ers word ik iedere keer overvallen door Gods liefde voor hen. Ze zijn stuk voor stuk zo bijzonder. God houdt heel veel van hen. Wat is dan 'niet de bedoeling'? In de toekomstige wereld als alles vervolmaakt wordt, is geen mannelijk en vrouwelijk. We zullen zijn als de engelen. Lijken Paulus en Jezus te zeggen. Gods koninkrijk is nu al in wording ... Voor mij als denker weer genoeg om over na te denken dus : -) Ik vind het heel belangrijk om mensen te laten nadenken over hun overtuigingen. Wat ontzeg je een ander met jouw overtuiging dat iemand alleen moet blijven, terwijl jij jezelf ‘s avonds in bed weer lekker warm tegen je geliefde aan nestelt?
Bloggen doe ik op mijn pagina www.arjanneburger.nl en zo nu en dan spreek, schrijf en heel geregeld uit ik mij in creativiteit – denk aan muziek en kunst . Zie ook mijn Ar(t) pagina -> www.arjanneburger.nl/art/
